Στο πλευρό του Τάσσου ο Γιώργος Λιλλήκας

Ο κύβος ερρίφθη! Ύστερα από μια μακρά περίοδο έντονης σεναριολογίας ο τέως υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Λιλλήκας άνοιξε τα χαρτιά του και αποφάσισε να ταχθεί στο πλευρό του Τάσσου Παπαδόπουλου στις επικείμενες προεδρικές εκλογές. Σε συνέντευξη Τύπου ο κ. Λιλλήκας δήλωσε ότι ο Τάσσος Παπαδόπουλος είναι η καλύτερη και ασφαλέστερη επιλογή. Την ίδια ώρα εξέφρασε σεβασμό προς το ΑΚΕΛ, ωστόσο δήλωσε ότι δεν έχει πειστεί για την απόφαση του να διεκδικήσει την προεδρία της Δημοκρατίας.Σε δήλωση του, ο κ. Λιλλήκας είπε ότι η πολιτική του συνείδηση και πολιτικές του θέσεις στο Κυπριακό του επιβάλλουν να στηρίξει την επανεκλογή του Τάσσου Παπαδόπουλου. "Μου επιβάλλουν να στηρίξω την πολιτική εκείνη που, κατά την άποψή μου, υπηρετεί καλύτερα την πατρίδα μας", προσθέτοντας ότι η υποψηφιότητα Τάσσου Παπαδόπουλου διασφαλίζει την μη επιστροφή της ηγεσίας του ΔΗΣΥ και εγγυάται τη μη επαναφορά του Σχεδίου Ανάν ή άλλων διχοτομικών σχεδίων.

Ο κ. Λιλλήκας είπε ότι η παραίτησή του έγινε «για λόγους πολιτικής ηθικής» και ότι δεν διαφώνησε με την πολιτική της Κυβέρνησης ή του Προέδρου. Αντίθετα, «αυτήν την πολιτική υπηρέτησα, στήριξα και στηρίζω». Επανέλαβε ότι η συνεργασία ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ-ΕΔΕΚ και Τάσσου Παπαδόπουλου έπρεπε να συνεχιστεί γιατί «χρωστούσαν αυτήν την προοπτική στην Κυπριακή κοινωνία» και ότι η τριμερής συνεργασία αναχαίτισε και ανέτρεψε τη δεκαετή διακυβέρνηση του ΔΗΣΥ με όλα τα αρνητικά δεδομένα που αυτή συσσώρευσε στον τόπο». Ανέφερε ότι άκουσε με προσοχή όλα όσα του είπε ο ΓΓ του ΑΚΕΛ, Δημήτρης Χριστόφιας, αλλά τα πλείστα των ερωτημάτων του «παρέμειναν και παραμένουν, δυστυχώς αναπάντητα» ενώ για εκείνα στα οποία πήρε απαντήσεις δεν έμεινε ικανοποιημένος. Παράλληλα, όταν συναντήθηκαν, είπε, οι αποφάσεις είχαν ήδη ληφθεί. Οι ανησυχίες και προβληματισμοί του, συνέχισε, έχουν να κάνουν με τη διαχείριση του Κυπριακού, τις προοπτικές για το μέλλον της Κύπρου αλλά και με τις προοπτικές του ΑΚΕΛ, προσθέτοντας ότι δεν αμφισβητεί το δικαίωμα του ΑΚΕΛ να διεκδικήσει την προεδρία της Δημοκρατίας, «ούτε και αμφισβητώ τις ικανότητες και δεξιότητες του Δημήτρη Χριστόφια», εκφράζοντας τη βεβαιότητα ότι στο μέλλον θα δώσει και άλλες μάχες με τον κόσμο της Αριστεράς που τον τίμησε με τη ψήφο και την αγάπη του.

Ωστόσο, «δεν έχω πειστεί για την ορθότητα της απόφασης της ηγεσίας του ΑΚΕΛ για διεκδίκηση της Προεδρίας σ'αυτή τη φάση''. Κατά τον κ. Λιλλήκα, έγιναν «λανθασμένες εκτιμήσεις και χειρισμοί» και «χωρίς κυβερνητική κρίση οδηγηθήκαμε σε πολιτική κρίση» και η ηγεσία του ΑΚΕΛ, στο κορυφαίο αυτό ζήτημα, αντιγράφει και αναπαράγει ανυπόστατα και μειωτικά επιχειρήματα της ηγεσίας του ΔΗΣΥ, εκφράζοντας την άποψη πως οι πραγματικοί λόγοι της απόφασης του ΑΚΕΛ για τις Προεδρικές Εκλογές έχουν τη ρίζα τους στο Δημοψήφισμα.

«Δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς το περίεργο και ανησυχητικό φαινόμενο η υποψηφιότητα Δημήτρη Χριστόφια να τυγχάνει στήριξης από ηγετικά στελέχη του ΔΗΣΥ, από πρώην στελέχη του ΑΔΗΣΟΚ που οδήγησαν το ΑΚΕΛ στην περιπέτεια του 1985 και στη διάσπαση του 1991 και τα οποία ήταν και παραμένουν οι πλέον ένθερμοι υποστηρικτές του Σχεδίου Ανάν», είπε.

ΝΑ ΑΠΟΚΡΟΥΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΜΠΡΗΣΤΕΣ - ΝΑ ΕΓΚΑΙΝΙΑΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ

Μια μορφή της Ελλάδας έχει οριστικά πεθάνει. Και ο θάνατός της, δυστυχώς, συμπαρέσυρε ανθρώπους, δάση, λιοστάσια, χωράφια και χωριά στην Πελοπόννησο, την Εύβοια και αλλού.
Η χώρα μας κάηκε, η χώρα μας καίγεται. Όντως, τα περισσότερα στοιχεία και τα πολιτικά δεδομένα καταδεικνύουν πως υφίσταται οργανωμένο σχέδιο. Όντως, αυτό το οργανωμένο σχέδιο έχει κύρια διαστάσεις πολιτικές. Όντως, το ενδεχόμενο της εμπλοκής και ξένου δακτύλου στα τραγικά περιστατικά είναι εξαιρετικά πιθανό. Αυτό δείχνει το τι μέσα είναι διατεθειμένοι να χρησιμοποιήσουν οι διεθνείς Ανανιστές και τα ντόπια τσιράκια τους.

Εξ άλλου το «έγκυρο» Βήμα μας προειδοποιούσε για την «οργή» των Αμερικανών. Έγραφε στο κύριο άρθρο της 29ης Ιουνίου, αμέσως μετά την πυρκαγιά στην Πάρνηθα και τη συμφωνία Πούτιν-Καραμανλή για τον νέο αεριαγωγό Ρωσίας - Βουλγαρίας - Ιταλίας - Ελλάδας: «ΠΡΟΣΟΧΗ! Το παιχνίδι είναι μεγάλο και η χώρα μας μικρή. Η βιασύνη του Πούτιν και οι αντιδράσεις των Αμερικανών δείχνουν ότι η Ελλάδα έχει εμπλακεί σε μια σκληρή αναμέτρηση. Αυτονόητο είναι ότι χρειάζονται προσεκτικές αποφάσεις και ευέλικτες κινήσεις. Η Ελλάδα πρέπει να βγει κερδισμένη και να μη γίνει στόχος εκδικητικής μανίας, διότι όλοι γνωρίζουμε πλέον πως αντιδρούν οι μεγάλες δυνάμεις.»

Ο δε Μίκης Θεοδωράκης τονίζει στις 28 Αυγούστου: "Η τραγική κατάσταση που ζούμε τον τελευταίο καιρό αποτελεί έργο αρρωστημένων εγκεφάλων.… Είναι όμως φανερό ότι πρόκειται για ένα σατανικό σχέδιο. Οι εμπρηστές ξεκίνησαν εδώ και τρεις μήνες, όταν άναψαν σε μία μόνο μέρα 164 φωτιές σε όλη τη χώρα, και συνεχίζουν μέχρι και σήμερα, με δεκάδες νέες φωτιές κάθε μέρα. Τα κίνητρά τους δεν μπορεί να είναι οικονομικά (οικοπεδοφάγοι) ή ψυχολογικά (πυρομανείς). Υπάρχουν φυσικά κι αυτοί. Όμως δεν είναι αυτοί ο πυρήνας του προβλήματος. Η ανάλυση των δεδομένων οδηγεί στο συμπέρασμα ότι έχουμε να κάνουμε με έναν κεντρικό εγκέφαλο, ένα επιτελείο, που, όπως ένας στρατηγός, χαράζει τις «μάχες» επάνω σε χάρτη. Οι φωτιές μπαίνουν σε στρατηγικά σημεία, όπως εργοστάσια και υποδομές ηλεκτρικής ενέργειας (Μεγαλόπολη, Αλιβέρι, Δομοκός), σε ιστορικές τοποθεσίες (Ολυμπία, Επικούρειος Απόλλων), σε μέρη ιδιαίτερου φυσικού κάλλους".

Αλλά αυτό το γεγονός, ή έστω αυτές οι βάσιμες υπόνοιες, δεν θα πρέπει να λειτουργήσουν ως άλλοθι για τους κρατούντες, αλλά και για τους ίδιους τους πολίτες της χώρας:
Όντως, το κράτος δεν λειτούργησε. Όντως, η κυβέρνηση αποκοιμήθηκε. Όντως, τα μέλη της θα συνδέσουν τ’ όνομά τους με την μεγαλύτερη καταστροφή στα χρονικά της χώρας. Πρόκειται όμως για ένα ολόκληρο καθεστώς που περιλαμβάνει την κρατική μηχανή, την αντιπολίτευση, τους δημάρχους, κ.ο.κ. Χωρίς να επιμερίζουμε εξ’ ίσου τις ευθύνες, γνωρίζουμε πως όλοι, κυβέρνηση, αξιωματική αντιπολίτευση, μικρότερα κόμματα, ΜΜΕ, τοπική αυτοδιοίκηση, η κοινωνία εν τέλει, είναι τέκνα του ελληνικού κόσμου, αυτού του κόσμου–παρασίτου, που έχει ήδη «κάψει» τις αξίες και το ηθικό υπόβαθρο της κοινωνίας μας .

Είναι ένας κόσμος που εξέθρεψε τους καννιβάλους της ελληνικής «ανάπτυξης», εργολάβους, ξενοδόχους και ραντιέρηδες που χύνουν σήμερα τόνους κροκοδείλιων δακρύων, προσπαθώντας να αποκρύψουν τις κερδοσκοπικές διαθέσεις και την βουλιμία τους για τα νέα φιλέτα καμένης γης που θα πέσουν στα χέρια τους, την επαύριο της καταστροφής, εκεί στην «Ιόνια Οδό». Είναι ένας κόσμος μιας ημι-διαλυμένης τοπικής αυτοδιοίκησης, που παρά τις επιδοτήσεις και τη διαπλοκή, ή ακριβώς γι’ αυτό, έδειξε ανίσχυρη να αποφύγει την καταστροφή ή να ελαχιστοποιήσει το εύρος της. Είναι ένας κόσμος που ανοίγει διάπλατα τις κερκόπορτες του εθνομηδενισμού, όπως φάνηκε και με τα βιβλία της Ιστορίας, ένας κόσμος που ποδηγετείται απ’ ευθείας από τις ξένες πρεσβείες, ή μάλλον την Πρεσβεία. Αυτός ο κόσμος όχι απλώς δεν αντιστέκεται στον τουρκικό επεκτατισμό, αλλά πασχίζει με τους νέους Φαναριώτες, επιχειρηματίες και διανοούμενους, να κερδίσει μερικά ψίχουλα από τον νέο-οθωμανισμό που στήνεται στα Βαλκάνια με τις ευλογίες των Αμερικανών. Είναι ο κόσμος της μεταπολιτευτικής Εγωκρατίας, που διέλυσε κάθε στοιχείο κοινότητας, αδελφότητας, αλληλεγγύης, και συγκρότησε μία κοινωνία έτοιμη να εγκαταλείψει οποιαδήποτε συλλογική δράση, αρκεί να σώσει το δικό της σπίτι της, το εξοχικό της ή το αυτοκίνητό της – όλους εκείνους τους λατρευτικούς ναούς της προσωπικής της βολής. Και όποιος νομίζει ότι υπ’ αυτό το καθεστώς μπορεί να λειτουργήσει οποιοδήποτε κράτος ή μηχανισμός διάσωσης είναι βαθιά γελασμένος.

Η κοινωνία μας ήταν ήδη σάπια – ολοκληρωτικά στην κορυφή της, τις οικονομικές και τις πολιτικές ελίτ, αλλά η γάγγραινα έχει προχωρήσει και στο ίδιο το λαϊκό σώμα. Αυτό που συνέβη είναι ότι τα γεγονότα γονάτισαν έναν εξασθενημένο οργανισμό, μεταβάλλοντας μια μεγάλη καταστροφή σε μια τεράστια τραγωδία.

Η έκκλησή μας, πέρα από την αυτονόητη πλέον αλληλεγγύη, πέρα από τη συστράτευση όλων των Ελλήνων για τη μέγιστη δυνατή αποκατάσταση των πληγεισών περιοχών – των χωριών και των δασών, πηγαίνει πολύ πιο μακριά: Είναι μία έκκληση να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο της πτώσης. Ένας λαός δεν χρειάζεται μόνον επιδοτήσεις-ψίχουλα, γάλατα νουνού και ρετάλια για να ξεπεράσει μία μεγάλη καταστροφή. Χρειάζεται προπάντων όραμα, να πιστέψει σ’ ένα μέλλον καλύτερο ώστε να βρει κουράγιο ν’ ανασυγκροτήσει το παρόν.

Χρειαζόμαστε ένα νέο όραμα, έναν νέο πατριωτισμό: Έναν πατριωτισμό που θα αντιμάχεται τον παρασιτικό, χρησιμοθηρικό ελληνικό καπιταλισμό που πλέκει ένα σάβανο υποταγής και διάλυσης για όλη την χώρα. Χρειαζόμαστε, εντέλει, έναν νέο κόσμο, διαποτισμένο με βαθιά οικολογική συνείδηση και πρακτική. Χρειαζόμαστε να ψάξουμε βαθιά κάτω από το χρώμα του χρήματος, του τσιμέντου και της εγωπάθειας, το χαμένο μας πρόσωπο – την Ελλάδα των παραδόσεων του σεβασμού της φύσης, της συνεργατικότητας και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Ένα νέο αντιστασιακό ήθος που παθιασμένα θα πολεμήσει τον αυτοκαταστροφικό μας εαυτό:

Έτσι ώστε να αρχίσει κάποτε μια πορεία αντιστροφής του κλίματος της διάλυσης και του ετσιθελισμού, που βαφτίζεται «δικαιώματα», προς την υπευθυνοποίηση και την ενίσχυση της εθνικής και κοινωνικής συνοχής. Μόνον έτσι δεν θα πάνε χαμένα τα θύματα αυτής της τραγωδίας.

Και το γεγονός πως δεκάδες δήμοι προσπαθούν να οργανώσουν τους πολίτες προς την κατεύθυνση της επαγρύπνησης και της αυτοπροστασίας, πως χιλιάδες εθελοντές συνέδραμαν στην προσπάθεια κατάσβεσης των πυρκαγιών, αποτελούν ενδείξεις πως τα αντισώματα της κοινωνικής αυτο-οργάνωσης και ανάτασης υπάρχουν. Πως οι Έλληνες, έχοντας φθάσει στο «τελευταίο σκαλί στου κακού τη σκάλα» μπορούν να αρχίσουν ίσως μια πορεία ανασυγκρότησης.

Αναγκαίο βήμα σε μια τέτοια πορεία θα είναι να αποκρουστούν οι προσπάθειες αποπροσανατολισμού των καναλιών, των υπαλλήλων των πρεσβειών και των ηγετίσκων που παριστάνουν τους εκπροσώπους του λαού, οι οποίοι επιχειρούν –όπως είχε συμβεί και στην περίπτωση των υποκλοπών–, να συκοφαντήσουν προκαταβολικά κάθε υπόνοια για την ύπαρξη οργανωμένου σχεδίου εμπρησμού και να προωθήσουν την εκλογή του εκλεκτού της υπερδύναμης στην Ελλάδα, και την αποτυχία του Παπαδόπουλου στην Κύπρο. Η απόκρουση αυτής της απόπειρας, αποτελεί χρέος τιμής στη μνήμη των νεκρών και ουσιαστική συμβολή στην κατεύθυνση της υπευθυνοποίησης και της ενίσχυσης της συνοχής της κοινωνίας μας.

Είναι αλήθεια πως για πολλά χρόνια αφήσαμε, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο, τα πράγματα να βαδίζουν ανεξέλεγκτα προς τον εθνικό, τον κοινωνικό και τον περιβαλλοντικό μηδενισμό. Είναι καιρός λοιπόν να αποπειραθούμε μια αυθεντική ανάταση, που επιτέλους θα υπερκεράσει τα δύο κόμματα της αφασίας και τους λοιπούς κομματικούς κομπάρσους.

28 Αυγούστου 2007 ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΑΡΔΗΝ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΡΗΞΗ

«Εργο αρρωστημένων εγκεφάλων»

Αρθρο - Παρέμβαση του ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ

«Η τραγική κατάσταση που ζούμε τον τελευταίο καιρό αποτελεί έργο αρρωστημένων εγκεφάλων. Τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να βρίσκονται και Ελληνες ανάμεσά τους και το απεύχομαι.
Είναι όμως φανερό ότι πρόκειται για ένα σατανικό σχέδιο. Οι εμπρηστές ξεκίνησαν εδώ και τρεις μήνες, όταν άναψαν σε μία μόνο μέρα 1.064 φωτιές σε όλη τη χώρα, και συνεχίζουν μέχρι και σήμερα, με δεκάδες νέες φωτιές κάθε μέρα.

Τα κίνητρά τους δεν μπορεί να είναι οικονομικά (οικοπεδοφάγοι) ή ψυχολογικά (πυρομανείς). Υπάρχουν φυσικά κι αυτοί. Ομως δεν είναι αυτοί ο πυρήνας του προβλήματος.

Η ανάλυση των δεδομένων οδηγεί στο συμπέρασμα ότι έχουμε να κάνουμε με έναν κεντρικό εγκέφαλο, ένα επιτελείο, που, όπως ένας στρατηγός, χαράζει τις «μάχες» επάνω σε χάρτη. Οι φωτιές μπαίνουν σε στρατηγικά σημεία, όπως εργοστάσια και υποδομές ηλεκτρικής ενέργειας (Μεγαλόπολη, Αλιβέρι, Δομοκός), σε ιστορικές τοποθεσίες (Ολυμπία, Επίκουρος Απόλλων), σε μέρη ιδιαίτερου φυσικού κάλλους.

Δεν υπολογίζουν ούτε κατοικημένες περιοχές ούτε ανθρώπινες ζωές, πράγμα που υποδηλώνει πάθος, μίσος και εκδικητική μανία εναντίον της χώρας και ολόκληρου του λαού. Προσπαθούν να υπονομεύσουν την προοπτική να υπάρξει μετά τις εκλογές (16.9.07) ομαλή πολιτική ζωή και κοινωνική ηρεμία, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμά τους.

Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί; Κατά τη γνώμη μου θα ήταν δυνατή η απόκρουση των σχεδίων τους και εν συνεχεία η αποκάλυψή τους. Ομως ο κρατικός μας μηχανισμός εξακολουθεί να είναι προβληματικός και ανίκανος να αντιμετωπίσει προκλήσεις τόσο μεγάλης κλίμακας. Και ταυτόχρονα είναι διαβρωμένος και αποπροσανατολίζεται εύκολα. Οπως ακριβώς ήταν απέναντι στη 17 Νοέμβρη, που μας ταλαιπώρησε για 30 περίπου χρόνια και στο τέλος αποδείχθηκε ότι επρόκειτο για μια οργάνωση σχεδόν γελοία.

Λυπούμαι γιατί όσοι μας δοκιμάζουν με τις φωτιές στα δάση, στα χωριά, στις κωμοπόλεις αλλά και στις πόλεις και στην ίδια την Αθήνα, μας βρίσκουν κυριολεκτικά στον ύπνο. Μιας και δεν φροντίσαμε έως τώρα να δημιουργήσουμε κράτος αποτελεσματικό και κοινωνία συνεκτική με αξίες και ισχυρό ιστό αλληλεγγύης και επαγρύπνησης, υπεράνω κομμάτων και οικονομικών συμφερόντων. Είμαστε μια κοινωνία κατακερματισμένη, ένας λαός χωρίς συνοχή, χωρίς μνήμη, χωρίς συλλογική ενιαία προοπτική και γι’ αυτό ανοχύρωτος. Ενας λαός αφημένος στη μοίρα του, για την οποία είναι -και- ο ίδιος υπεύθυνος».

Αθήνα, 28.8.2007, Εφημερίδα "Ελεύθερος Τύπος"

Εξ Ηλείων μαρτυρία, για το μαρτύριο της χώρας...

Ως Ελληνας (αν μου επιτρέπει τον αυτοπροσδιορισμό η κυρία Ρεπούση) και ως Ηλείος στην καταγωγή, είμαι θλιμμένος στην καρδιά μου έως θανάτου.

Ως Ηλείος θρηνώ για τον Ταΰγετο και τον Πάρνωνα, την Πάρνηθα και την Πεντέλη, το Αλιβέρι και την Αρεόπολη, θρηνώ για την Πηνεία και τα Κρέστενα, το Πελόπιο και την Ωλενα, τη Μεγαλόπολη και την Αιγιάλεια. Σε λίγο θα κάνουμε προσκλητήριο ονομάτων σαν να κάνουμε προσκλητήριο νεκρών. Κάηκαν - καίγονται, άνθρωποι (όχι άτομα όπως κατά το πλείστον μεταδίδουν συνάδελφοι δημοσιογράφοι), δάση ελάτων και πεύκων, πλατάνια και φερώνυμα χωριά, όπως ο Πλάτανος στην Ηλεία, εθνικοί δρυμοί, όπως το ξεχασμένο Πολύδροσο στον Πάρνωνα, κάηκε η μάνα με τα τέσσερα παιδιά της, αλλοίμονο στον πατέρα κι όλους τους δικούς τους, καίγονται λιοστάσια, αμπελάκια, περιβόλια, μποστάνια, υποστατικά, αγροικίες, ζώα του θεού, ήμερα κι άγρια - μόνον πόλεμος, ούτε σεισμός, μπορεί να προκαλέσει τέτοια καταστροφή...

Πόλεμος; Ή μήπως ένα ολόκληρο σύστημα;

Η θεωρία συνωμοσίας, ότι κάποια μαύρη χειρ βάζει τις φωτιές, ότι η χώρα υφίσταται ένα εσωτερικό ή εξωτερικό (ή συνδυασμό και των δύο μαζί) χτύπημα που συνιστά μία νέα «ασύμμετρη απειλή», ένα είδος καινοφανούς «τρομοκρατίας», είναι πολύ βολική, διότι συγκαλύπτει τον πραγματικόν ένοχο και διαχέει τις ευθύνες του (είτε σε κωμικές εκδοχές 11χρονων εμπρηστών και γιαγιάδων που πάνε να ψήσουν μια μπριζόλα, είτε σε Τούρκους πράκτορες, εξωκοινοβουλευτικούς αντιεξουσιαστές κι άλλες γελοιότητες).

Τη χώρα δεν την καίει η τρομοκρατία, την καίει το ίδιο της το σύστημα. Το σύστημα διακυβέρνησής της. Τα δύο μεγάλα κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία και δεν έχουν φτιάξει Κτηματολόγιο και Δασολόγιο, τα δύο μεγάλα κόμματα που επιβραβεύουν τον καταπατητή, που αποχαρακτηρίζουν δασικές εκτάσεις, που εκποιούν δημόσιες γαίες, που δεν έχουν συλλάβει έναν εμπρηστή, αυτά καίνε τη χώρα. Το πρόβλημα της ανικανότητας να αντιμετωπισθεί η καταστροφή (την οποίαν σεμνά-σεμνά ο κ. Σουφλιάς απέδωσε στον Θεό, χαρακτηρίζοντάς τη θεομηνία) έπεται. Είναι αποτέλεσμα ενός προβλήματος βαθύτερου, δομικού: του τρόπου με τον οποίον κυβερνιέται η χώρα τα περισσότερα χρόνια από τη Μεταπολίτευση και μετά. Και της «ιδεολογίας» που έχει παράξει αυτός ο τρόπος διακυβέρνησης.

Πριν η χώρα καεί κατά το σώμα της, έχει καεί στην ψυχή της. Εχει καεί στις Πολεοδομίες και τις Εφορίες, με τους κομματάρχες που δίνουν φως-νερό-τηλέφωνο στον εμπρηστή, με τους σπουδαιοφανείς μικρότατους που δίνουν κι άλλα στρέμματα απ' τα καμένα (μόλις τώρα δα) στο καζίνο της Πάρνηθας. Εχει καεί στα σχολεία, στα ΑΕΙ, στα στρατόπεδα, στην αναξιοπρέπεια του λεηλατημένου πολίτη. Εχει καεί στο μυαλό με τη χαζοτηλεόραση, τη συσσώρευση των ΜΜΕ σε λίγα χέρια. Η χώρα που έχει αναγκαστεί να παράγει ραγιάδες για νταβατζήδες, είναι ακριβώς αυτή που παρουσιάζει τώρα τα συμπτώματα της παθολογίας της με τον πιο δραματικό τρόπο: πεθαίνοντας εν καιρώ ειρήνης σαν σε πόλεμο, μέσα σε φλόγες κάθε άλλο παρά καθαρτήριες.

Ποιοι βάζουν τις φωτιές; Και η «κουτσή Μαρία»!

Ποιοι τις σβήνουν; ουδείς - πλην Λακεδαιμονίων.

Γιατί;

Στο άναμμα των φωτιών συνωστίζονται και συσσωρεύονται πλήθος παραγόντων: ο χαζός, η τύχη, ο εμπρηστής, ο πυρομανής, ο βοσκός, ο άφρων, ο καταπατητής, ο καιρός, ο πράκτωρ, ο ηλίθιος που πιστεύει ότι κάποιο κόμμα μπορεί να θεωρεί «χρήσιμες» τις φωτιές σε αυτήν ή μιαν άλλη συγκυρία - αλλά, αν έτσι λεγεών και λεγεών οι αιτίες του κακού, με τη μία μάλιστα να ενεργοποιεί την άλλη, εμείς τι κάνουμε;

Κατ' αρχήν, δρούμε επικοινωνιακώς·

Οταν η φωτιά μάς έχει ήδη πάρει... συγγνώμην, κάψει και τα σώβρακα ο κ. πρωθυπουργός απευθύνει διάγγελμα με μαύρη γραβάτα.

Τι μας λέει η μαύρη γραβάτα;

Οτι η χώρα τίθεται σε κατάσταση «εκτάκτου ανάγκης»!

Μάλιστα! Ποια είναι η διαφορά πριν και μετά την έκτακτη ανάγκη; Θα «ξαναμιληθούν» ο κυρ Κόης και ο κυρ Φούρλας; Θα γίνει επαρκέστερος ο κυρ Πολύδωρας; Θα μάθει να σκέφτεται ο τάδε κομματάρχης; Θα αποκτήσει αίφνης ήθος ο δείνα αρουραίος που έχει συνεταιρισθεί με τον εργολάβο;

Μήπως με την κατάσταση έκτακτης ανάγκης θα αποκτήσουμε ό,τι δεν είχαμε προνοήσει ήδη να έχουμε. Τριάντα πυροσβεστικά αεροσκάφη αντί δεκατρία; τρεις χιλιάδες εκπαιδευμένους πυροσβέστες και δασοπυροσβέστες αντί αγροφύλακες ή αστυνομικούς αποσπασμένους να φυλάνε ψώνια; Τώρα που είμαστε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης θα συντονιστούν καλύτερα η Πυροσβεστική με τις νομαρχίες, θα ξαναβγάλουν φύλλα τα καμένα κλαριά και θα αναστηθούν οι απανθρακωμένοι άνθρωποι;

Εχει χρονίσει η αναλγησία και η ανικανότης σε αυτήν τη χώρα -δεν την αντέχει άλλο το σώμα της, καίγεται. Δεν την αντέχουν άλλο το μυαλό και η ψυχή της, καίγονται. Το οξύμωρο της Αρχαίας Ολυμπίας είναι ενδεικτικό.

Δισεκατομμύρια ξοδεύτηκαν για να γίνουν οι Αγώνες και τώρα η μήτρα των Αγώνων καίγεται. Οταν καίγεται το Πελόπιο είναι σαν να καίγεται το Κρόνιο. Οταν καίγεται ο Ταΰγετος, καίγονται οι θεοί της Ιεράς Αλτεως.

Πήγε λοιπόν μέσα στους ιερούς καπνούς ο κ. Καραμανλής συνοδευόμενος από κουστωδία υπουργών (ήντινα ημείς πρέπει σημειολογικώς να «ερμηνεύσουμε» -τρομάρα μας) και συσκέφθηκε στο δημαρχείο της Ζαχάρως με τους μισοκαμένους, αλλόφρονες κι αλλοπαρμένους ιθαγενείς! Ε, και;

Την τύφλα μας - κι όχι μόνον απ' τον ιερό καπνό. Εδειχναν στον κ. πρωθυπουργό οι υπουργοί του σημεία επί χάρτου (τα τέρατα λυσσομανούσαν έξω, στα δάση, τους ελαιώνες και τα αμπέλια) - «εδώ είμαστε» - «εδώ καιγόμαστε» - «εδώ θα στείλουμε δυνάμεις» - σιωπηλός ο κ. πρωθυπουργός (όταν θα γύριζε στην Αθήνα θα του έλεγε ο κ. Λούλης τι να πει) - σιωπηλός ο κ. πρωθυπουργός, μάζεψαν τις ασκήσεις επί χάρτου οι επιτελείς του, κι όλοι μαζί έφυγαν.

Εμεινε η νύχτα, να συνεχίζει η φωτιά να της καίει το σκοτάδι. Εμειναν και τα φαντάσματα των πεθαμένων να κλώθουν γύρω απ' τα αμάζευτα πτώματά τους - το μόνον που τους απέμεινεν να έχουν.

Και έμειναν και οι θεοί να μην πιστεύουν στα μάτια τους. Αλλά ούτε και στα αυτιά τους. Διότι απ' την άλλη πλευρά του καμένου λόφου άκουσαν τον κ. Γιώργο Παπανδρέου άλλα να λέει για το δέον γενέσθαι το μεσημέρι της ιδίας ημέρας κι άλλα να λέει το βράδυ!!! Φαίνεται οι δικοί του Λούληδες είναι πιο ευεπίφοροι στους ανέμους.

Και την επόμενη μέρα, αφού την έθρεψε η νύχτα, η φωτιά ξανά φούντωσε.

Αυτής της ανεπάρκειας κι ανικανότητας είμαστε θύματα και δημιουργοί. Δύο κόμματα και δύο αρχηγοί περιορισμένων δυνατοτήτων, «Κόης ή Φούρλας», αυτή είναι η μόνη επιλογή που επιφυλάξαμε στον εαυτόν μας να έχει.

Αυτός είναι ο δικομματισμός. Η υποκρισία στον δημόσιο λόγο: να λένε δηλαδή η «Πολιτεία», όταν αλείφουν μέλι τον Γιάννη να γιάνει και το «υπέρμετρο (και κακό βεβαίως, βεβαίως) κράτος» όταν τον καίνε.

Οταν τον καίνε όχι μόνον στη γη του, εκεί που πατάνε τα πόδια του ή έχει στήσει το σπίτι του, αλλά παντού: στο Χρηματιστήριο, με τα ομόλογα, με την αναθεώρηση του άρθρου 24 για τα δάση - κάθε φορά που αυτή η κούφια ρητορική «Ελληνίδες Ελληνες», όχι μόνον πάει να μπαλώσει εκ των υστέρων ό,τι δεν προνόησε εκ των προτέρων, αλλά έτι περισσότερον πάει να κρύψει το πραγματικό της πρόσωπο: τον Ιανό, πάντα δικομματικόν· αυτόν που έδωσε δισεκατομμύρια (να φάνε τα τσιράκια του) για Ζέπελιν και κάμερες-ρουφιάνους, αλλά ούτε δεκάρα τσακιστή για πυροσβεστικά αεροσκάφη. Που, ούτε καν τα κονδύλια της Ενωσης για την πυρόσβεση μπόρεσε να απορροφήσει - είχε δουλειά, να ληστεύει τα ασφαλιστικά Ταμεία, δεν προλάβαινε.

Και να αφήσουμε στην άκρη τις υποκρισίες ότι τάχα δεν είναι ώρα για πολιτική κριτική. Τώρα είναι η ώρα, καθώς σβήνοντας ο καλός θεός ή η θάλασσα ή η βροχή ή χίλιοι ήρωες και τρελοί τις φωτιές, τα κουμάσια και οι επιτήδειοι, πάλι κάτω απ' τις στάχτες θα προσπαθήσουν να κρύψουν τις ευθύνες τους.

Οργή;

Οχι πια. Επί πολλά χρόνια οργίζομαι - και, αν μου επιτρέπετε μια προσωπική τοποθέτηση: τόσα χρόνια μού μαυρίζουν την ψυχή κι εγώ ανελλιπώς τούς μαυρίζω στις εκλογές. Δεν αρκεί...

Στάθης Σταυρόπουλος, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 27/08/2007

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 25.VIII.2007 stathis@enet.gr

"Δολοφονούν" την Ελλάδα...

Υπάρχουν άραγε λόγια που μπορούν να περιγράψουν αυτό που ζει η πατρίδά μας; Υπάρχει άραγε ανθρώπινος νους που θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί αυτή η καταστροφή; Η πατρίδα μας δεν δέχεται έναν «περίεργο», έναν «διαφορετικό» πόλεμο. Κάποιοι (ποιοι άραγε;) θέλουν να καταστρέψουν μια για πάντα αυτόν τον τόπο. Γιατί οι εμπρησμοί των δασών, οι δολοφονίες αθώων πολιτών, οι καταστροφές κατοικιών και περιουσιών είναι ένας καταστροφικός πόλεμος σε βάρος του μέλλοντος αυτού του τόπου. Υπάρχει άραγε άνθρωπος που να πιστεύει ότι ο πύρινος όλεθρος που κατέστρεψε (και συνεχίζει να καταστρέφει...) χιλιάδες εκτάσεις δασικής γης είναι ένα... απλό φυσικό φαινόμενο; Δεν νομίζω να υπάρχει ούτε ένας. Υπάρχει ανικανότητα (διαχρονική...) του κρατικού μηχανισμού. Αυτό είναι κάτι που βιώνουμε καθημερινά. Ομως τέτοια καταστροφή, τέτοιες συντονισμένες πυρκαγιές δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ούτε το πιο τέλεια οργανωμένο κράτος. Και μόνο η δήλωση αξιωματικού της πυροσβεστικής ότι : «.... Κάθε δυο λεπτά έχουμε και νέα εστία πυρκαγιάς...» νομίζω τα λεει όλα!

Από τη μια άκρη της Ελλάδας μέχρι την άλλη οι πυρκαγιές «τρώνε» τη σάρκα της, «κατασπαράσσουν» το αύριο των παιδιών μας, τον αέρα των εγγονιών μας. Τι να σου κάνει η ηρωϊκή προσπάθεια των πυροσβεστών; Τι μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι με τις μάνικες και τους κουβάδες; Εδώ μιλάμε για «πυρηνικό» πόλεμο που εμείς τον αντιμετωπίζουμε με σφεντόνες και πέτρες! Πάνω στα αποκαίδια, δίπλα στο καμένο δάσος, κοντά στο μνήμα ενός αγαπημένου προσώπου έχει γονατίσει όλη η Ελλάδα. Και εκεί είναι η στιγμή που πρέπει να αναζητήσουμε τις δικές μας ευθύνες. Τις ευθύνες των πολιτών. Ολων εμάς που παθητικά βλέπαμε στις τηλεοράσεις να καίγεται το δάσος Καϊάφα (όπως χθες της Πεντέλης και προχθές της Πάρνηθας...) και ανήμποροι απλά απορούσαμε. Και όμως κάτι μπορούμε να κάνουμε. Αρκεί να βάλουμε για λίγο στην άκρη τον εφησυχασμό και τον νεοπλουτισμό μας. Να αποφασίσουμε ότι είμαστε μέρος της λύσης του προβλήματος. Οτι θα διαθέσουμε λίγο χρόνο και θα διεκδικήσουμε τον αέρα, το δάσος, τη ζωή μας. Να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας.

Δια χειρός Στάθη...

Καίγεται από χθες το απόγευμα πάλι ο Ταΰγετος. Ορεινά χωριά, στα χίλια μέτρα υψόμετρο, εκκενώθηκαν... Απελπισία πλέον...

Οταν πέθανε ο Αλέξανδρος οι Αθηναίοι κι άλλοι νότιοι Ελληνες ξεσηκώθηκαν. Κατώτεροι των Μακεδόνων, αλλά και των περιστάσεων οι Αθηναίοι, ηγούμενοι των συμμάχων τους, παραδόξως δεν τα πήγαιναν στην αρχή του πολέμου (περί την Λαμία) κι άσχημα. Ομως ο καλός τους στρατηγός Λεωσθένης (εταίρος παλιότερα του Αλέξανδρου) χάθηκε άδοξα σε μιαν αψιμαχία και ο νέος στρατηγός τους Αντίφιλος, αργός. Ετσι παίρνοντας πάλι την πρωτοβουλία οι Μακεδόνες, ένωσαν τις δυνάμεις τους, Αντίπατρος, Λεοννάτος, Καρτερός και (καθώς απ' τη συμμαχία την κοπάνησαν οι Αιτωλοί) έφεραν κι έσφιξαν τους υπόλοιπους νότιους σε δυσχερείς θέσεις. Μόνη ελπίδα ο στόλος των ψωνισμένων με τις παλιές τους δόξες Αθηναίων. Αλλά κι αυτός χάθηκε -καταναυμαχήθηκε στην Αμοργό από τον Ασπρο Κλείτο.

Κι όμως. Ενας Αθηναίος δημαγωγός, δημοκρατικός μασκαράς, ο Στρατοκλής, κατέφθασε στεφανωμένος στον Πειραιά κι ανήγγειλε περιφανή νίκη του στόλου. Δύο μέρες πανηγύριζαν οι Αθηναίοι με θυσίες και συμπόσια, όταν κατέφθασε το μαύρο μαντάτο ότι ο Ασπρος Κλείτος καταφθάνει νικητής. Επιασαν τότε εμβρόντητοι οι Αθηναίοι τον Στρατοκλή και του ζήτησαν εξηγήσεις «Πώς κάνετε έτσι;» τους απάντησε ο δημαγωγός, «άσχημα σας έπεσε που το γλεντήσατε δυο μέρες;». Αισχρότατος; Ναι, αλλά αισχρότερον του αισχροτάτου είναι ότι ο μασκαράς αυτός έμεινε ατιμώρητος -για άλλα χειρότερα, διαθέσιμος να ξαναψηφιστεί από τους συμπατριώτες του...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 24.VIII.2007 stathis@enet.gr

"Αντιλαλούν οι φυλακές..."

Ποινική δίωξη για τέσσερα αδικήματα σε βαθμό κακουργήματος άσκησε ο εισαγγελέας εφετών Ιωάννης Σακελλάκος κατά παραιτηθέντος γενικού διευθυντή του ΠΑΣΟΚ Γιάννη Παπακωνσταντίνου για τις αγοραπωλησίες ομολόγων από το Ταμείο Εθνικής Οδοποιίας (ΤΕΟ). Η ποινική δίωξη στρέφεται κατά του πρώην προέδρου και διευθύνοντα συμβούλου του ΤΕΟ Ιωάννη Παπακωνσταντίνου, των υπευθύνων της χρηματιστηριακής εταιρείας ΑΡΤΙΟΝ, καθώς και κατά παντός άλλου υπαιτίου που θα προκύψει από την ανάκριση.
Η δίωξη που άσκησε ο κ. Σακελλάκος αφορά πράξεις που διώκονται με τις επιβαρυντικές περιστάσεις του νόμου 1608/50 περί καταχραστών του δημοσίου χρήματος και περιλαμβάνει τα αδικήματα: Απιστία σχετική με την υπηρεσία σε βάρος ΝΠΔΔ κατ' εξακολούθηση, η οποία τελέσθηκε υπό περιστάσεις ιδιαίτερα επιβαρυντικές και δη ως αντικείμενο ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας· πλαστογραφία μετά χρήσεως κατ’ εξακολούθηση με σκοπό το περιουσιακό όφελος και με βλάβη τρίτου σε βάρος ΝΠΔΔ, η οποία τελέσθηκε υπό περιστάσεις ιδιαίτερα επιβαρυντικές και δη ως αντικείμενο ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας· άμεση συνέργεια στο αδίκημα της απιστίας· αποδοχή και διάθεση προϊόντων εγκλήματος ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας από δράστη που επιχειρεί τέτοιες πράξεις κατ’ επάγγελμα και συνήθεια και που τελέστηκε σε σχέση με την προαναφερόμενη πράξη της απιστίας.
Οι συναλλαγές που διερευνήθηκαν από τον κ. Ντογιάκο διενεργήθηκαν κατά την χρονική περίοδο 2003-2004, όταν πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΤΕΟ ήταν ο κ. Γ.Παπακωνσταντίνου. Η δικογραφία καθώς και το σχετικό πόρισμα που συνέταξε ο αντεισαγγελέας εφετών Ισίδωρος Ντογιάκος διαβιβάστηκαν στον εφέτη ανακριτή κ. Γιώργο Λέκκα που χειρίζεται την υπόθεση των ομολόγων.

Σχόλιο ¨Πιπεριάς": Ο Πρόεδρος Αλ. Αλαβάνος γιατί δεν έχει τοποθετηθεί δημόσια για την... πολιτική δίωξη του αξιότιμου κ. Παπακωνσταντίνου;

Πηγή: Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Οι στιγμές της ζωής μας

Υπάρχουν στιγμές που θέλουμε να βλέπουμε μόνο την όμορφη πλευρά των πραγμάτων. Να χαιρόμαστε ένα ωραίο βιβλίο, να απολαμβάνουμε μια συναυλία στο Ηρώδειο, στο Θέατρο Βράχων, στο Λυκαβηττό, να τα πίνουμε με την παρέα στην ταβέρνα της γειτονιάς. Ανέμελα, ανάλαφρα, απλά.
Υπάρχουν στιγμές που θέλουμε να μην αισθανόμαστε σαν ένα κεφάλαιο που οφείλει να αποδώσει καρπούς, μια μεταχρονολογημένη επιταγή, ένα ταλέντο που κινδυνεύει να χαραμιστεί στη μουντή εργασιακή καθημερινότητα, πολίτες υποταγμένοι στην κοινωνία της αγοράς, του άκρατου ανταγωνισμού και του κυρίαρχου χρήματος, μια σεξιστική κουκκίδα στο φυλλάδιο του υπουργείου Μεταφορών για τις γυναίκες οδηγούς!
Υπάρχουν στιγμές που θέλουμε να μην ανήκουμε σε πολιτικές ομάδες με ετικέτες, αλλά σε ό,τι μας εκφράζει, να ζούμε μακριά από ανούσιες άμιλλες και υπόγειες αντιπαλότητες, να απολαμβάνουμε την ιδιωτικότητά μας, τον ερωτισμό και τον ψυχικό μας κόσμο χωρίς την επέλαση εποίκων. Να ακροβατούμε με τις έννοιες και τα νοήματα, πετυχαίνοντας συχνά τον άθλο της αποστασιοποίησης. Να βιώνουμε τη δική μας άσημη πραγματικότητα, χωρίς τα δεκανίκια της τηλεοπτικής περσόνας και των εξαπτέρυγών της ή της υπερτιμημένης προσωπικότητας της σόου μπιζ και ενδεχομένως χωρίς τις πολιτικές φιγούρες που τις τελευταίες ημέρες αλωνίζουν οριζοντίως και καθέτως το σπιτικό μας.
Υπάρχουν στιγμές που θέλουμε να μη μαθαίνουμε για χρηματιστηριακά κραχ, ούτε για συνανθρώπους μας που χάνονται σε λασπώδεις εκτάσεις της Ασίας. Ει δυνατόν να κλείνουμε τ’ αυτιά μας στις Πυθίες που μέσα από την ιδιαιτερότητα του χρησμού μας προϊδεάζουν για την επερχόμενη περιβαλλοντική συμφορά. Να μην ακούμε κουβέντα για τους χιλιάδες των νεκρών που στήνουν ελλιπείς πυραμίδες στις άκρες του Τίγρη και του Ευφράτη, σκουρόχρωμες πια κηλίδες μιας Ιστορίας που εξακολουθεί να γράφεται με σκούρο μελάνι.
Υπάρχουν στιγμές που θέλουμε να μην καταπιανόμαστε με την ηθική του κράτους και της πολιτικής, την ηθική του πολέμου κι αυτήν του περιβάλλοντος, ακόμη και την ηθική της επανάστασης. Ισως γιατί, η ηθική, εφεύρημα του εύστροφου ανθρώπου εξακολουθεί να αποτελεί τη μεγαλύτερη παγίδα της ελεύθερης σκέψης, το δόλωμα ενός καλά προγραμματισμένου αποπροσανατολισμού.
Κι όμως, οι περισσότεροι ζούμε προσγειωμένοι στην τρέχουσα αποστεωμένη πραγματικότητα. Αυτή των εκλογών για παράδειγμα. Του υποτιθέμενου πολιτικού πολιτισμού, που επιβάλει πρότυπα και συμπεριφορές τόσο μακριά από τις ευαισθησίες και τις προσδοκίες του μέσου πολίτη. Αυτήν που στην ουσία στερεί με τρόπο αυταρχικό το δικαίωμα στο όραμα, στην εξέλιξη, στην πρόοδο, στην ουσιαστική ανάπτυξη.
Τούτες τις μέρες, ο πολιτικός λόγος θα τρέχει σαν το νερό της βρύσης που κάποιος ξέχασε να κλείσει. Ενώπιόν μας θα λυθεί ως διά μαγείας ο γρίφος του ασφαλιστικού, της παιδείας, της υγείας και θα εισβάλει ως «ερωμένη» στη ζωή μας η ακριβή ποιότητα.
«Ανοικτό βιβλίο» οι πολιτικοί υποψήφιοι θα δώσουν μάχες για τα αυτονόητα, για όσα όφειλαν και οφείλαμε να έχουμε κατακτήσει προ καιρού, ώστε σήμερα να μπορούμε χωρίς ενοχές να βιώνουμε τις δικές μας ξεχωριστές στιγμές. Πικρή η γεύση στα χείλη...

Tης Ριτσας Μασουρα, "Αντίλογοι", ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, www.kathimerini.gr

Αγγελία για όσους ενδιαφέρονται...

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΓΓΕΛΙΑ

Κύριος, 37 ετών, με εκπληρωμένες αριστερές υποχρεώσεις, καθαρός (ιδεολογικά), εχέμυθος, επιθυμώ να γνωρίσω άλλους/ες κυρίους/ες με σκοπό την συγκρότηση αριστερής οργάνωσης ώστε σε τέσσερα χρόνια να συμμετέχουμε σε αριστερό, κοινοβουλευτικό, ενωτικό εγχείρημα το οποίο επιχορηγείται από το κράτος και την Ε.Ε.. Απόδοση εγγυημένη.
Η ιδέα να σχεδιάσω το ατομικό μου αριστερό business plan, παρ’ όλο που με απασχολούσε πολύ καιρό, σχηματοποιήθηκε με σαφήνεια όταν πληροφορήθηκα ότι και το ΔΗΚΚΙ, το οποίο μέχρι σήμερα συνεργαζόταν στα συνδικάτα και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με το ΚΚΕ και μόλις πριν λίγες μέρες ανακοίνωσε ψηφοδέλτια αυτόνομης καθόδου, αφού ξέμεινε από την επιχορήγηση που διεκδικεί από την εποχή Τσοβόλα, ανακοίνωσε την συμμετοχή στο ΣΥΡΙΖΑ του ΣΥΝ, τον οποίο και μέχρι πρόσφατα έβριζε. Μάλιστα, επέλεξα την τεχνική της αγγελίας όταν διάβασα στο αντίστοιχο ρεπορτάζ της σημερινής “Ελευθεροτυπίας”, ότι “Περίπου 50 στελέχη του κόμματος θα συμπεριληφθούν στα ψηφοδέλτια των περιφερειών ανά την επικράτεια… Και βεβαίως θα δοθεί στο κόμμα το αναλογούν ποσοστό κρατικής επιχορήγησης.”

Η ΑΓΓΕΛΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΕΤΑΙ ΚΑΙ ΣΤΟ BLOG ΤΟΥ ΕΞΑΠΟΔΩ...

Οι σαλτιμπάγκοι του Δηκκι

-Γιατί χαίρεται και χαμογελά ο... Πάντζας πατέρα;

Τελικά να έχεις υπάρξει μια φορά Πασόκος είσαι για πάντα! Δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη από την περίπτωση του Δηκκι ή τελός πάντων το πολιτικό απομεινάρι που λέγεται Δηκκι. Η περίπτωση του είναι μια κλασσική, σαλτιμπάγκικη, πασοκική ιστορία. Εδώ και χρόνια το Δηκκι συνεργαζόταν με το ΚΚΕ. Σε όλα τα μέτωπα. Εργατικά όπου από κοινού έχουν ιδρύσει το ΠΑΜΕ (από το οποίο κατακεραύνωναν τον συνασπισμό...), αλλά και στην τοπική αυτοδιοίκηση όπου πολλά στελέχη του Δηκκι έχουν εκλεγεί με τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ. Λίγους μήνες πριν το Δηκκι απαίτησε τρεις βουλευτές και τίτλο "ΚΚΕ - Δηκκι" προκειμένου να συνεργαστούν στις εθνικές εκλογές. Το ΚΚΕ απέρριψε την πρόταση και αντιπρότεινε την εκλογή ενός στελέχους του Δηκκι και συμμετοχή στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ. Το Δηκκι την απέρριψε και άρχισε να συζητά την συγκρότηση πατριωτικού πόλου με την Χριστιανική Δημοκρατία, την ΕΔΗΚ, το ΑΣΚΕ, ενώ έκανε συζητήσεις και με την ομάδα γύρω από το ΑΡΔΗΝ και τη ΡΗΞΗ. Ξαφνικά τη Κυριακή στο "ΠΑΡΟΝ" διαβάζουμε ονόματα υποψηφίων του Δηκκι, το οποίο δηλώνει έτοιμο για αυτόνομη κάθοδο στος εκλογές. Αλλά οι εκπλήξεις δεν σταμάτησαν εκεί καθώς σήμερα Τρίτη 21/8 διαβάσαμε στις εφημερίδες ότι το Δηκκι θα συμμετάσχει (τελικά...) στα ψηφοδέλτια του Συριζα! Ναι, ναι στο Σύριζα όπου ο επικεφαλής του κ. Αλαβάνος στήριξε τη κυρία Γιαννάκου και την κυρία Ρεπούση για το βιβλίο της ιστοράις της ΣΤ" Δημοτικού. Αν δεν κάνω λάθος το δηκκι είχε ζητήσει την απόσυρση του βιβλίου. Τώρα μέσα από τις γραμμές του συριζα θα το ξαναζητήσει; Για το νέο σχέδιο Αναν που έρχεται μέσω του Χριστόφια (που υποστηρίζει ο Συν...) τι θα πει το δηκκι; Οι αγωνιστές που ακόμη (;) ακολουθούν αυτό το μόρφωμα θα δεχθούν αδιαμαρτύρητα αυτόν τον σαλτιμπαγκισμό ορισμένων; Αλλά θα μου πείτε γιατί ρωτάω; Πασόκοι είναι οι άνθρωποι, δεν θα έχουν πρόβλημα να κάνουν άλλη μια... κωλωτούμπα!

Ὁ Ῥωμηὸς στὸν Παράδεισο

Εκλογές στις 16 Σεπτεμβρίου λοιπόν. Τι καλύτερο; Εχουμε φούμο για πολλούς και πολλές... Ο Γεώργιος Σουρής έχει την απάντηση με το ποίημα Ο Ρωμηός στον παράδεισο...

Θεούλη μου, τί σοῦ ῾λθε νὰ μ᾿ ἁγιάσεις;

νομίζεις πῶς θὰ μ᾿ ἔμελλε καθόλου,

ἂν ἤθελες κι ἐμένα νὰ κολάσεις

καὶ μ᾿ ἔστελνες παρέα τοῦ διαβόλου;

Μ᾿ ἀρέσει ὁ Παράδεισος, ἀλήθεια,

χωρὶς δουλειὰ σκοτώνω τὸ καιρὸ

βλέπω ἁγίους γύρω μου σωρό,

διαβάζω συναξάρια, παραμύθια,

κι ἀκούω καὶ τραγούδια θεϊκά,

μά, ἔλα ποὺ δὲν ἔχετε συνήθεια,

νὰ λέτε κι ἕνα δυὸ πολιτικά!

Σὺ κυβερνᾷς γιὰ πάντα μὲ γαλήνη

κι ὤρα ἀπ᾿ τὸ θρόνο σου δὲ πέφτεις...

Ἂς ἦταν δυνατὸν Θεὸς νὰ γίνει

καὶ ἄλλος σὰν ἐσένα, λίγο ψεύτης,

νὰ μοιρασθεῖ τῶν οὐρανῶν τ᾿ ἀσκέρι,

νὰ πᾶνε καὶ μ᾿ ἐκεῖνον οἱ μισοί,

νά ῾ρχεται αὐτός, νὰ πέφτεις σύ,

νὰ γίνεται λιγάκι νταραβέρι...

Μὰ ὅλα ἐδῶ εἶναι τακτικά,

ὁ οὐρανὸς Θεὸ ἐσένα ξέρει,

καὶ δὲ μιλοῦν πολιτικά!

Ἐδῶ ποὺ μ᾿ ἡσυχία ὅλοι ζοῦνε,

γιὰ μένα εἶναι κόλαση μεγάλη,

πολιτικὰ τ᾿ αὐτιά μου ἂς ἀκοῦνε,

κι ἂς εἶμαι καὶ στὴ κόλαση, χαλάλι!

Ἂν εἶχες εἰς τὸ νοῦ νὰ μὲ κολάσεις,

καὶ μ᾿ ἔφερες κοντά σου γιὰ ποινή,

νά! κόλαση γιὰ ῾μὲ ἀληθινή...

Μά, φθάνει πιά, Θεέ μου, μὴ μὲ σκάσεις,

καὶ διῶξε με στὸ λέω παστρικά,

γιατὶ ἀλλιῶς στιγμὴ δὲ θὰ ῾συχάσεις...

Μονάχος θὰ μιλῶ πολιτικά!

Κτηνωδία δίχως τέλος

Θύματα της τουρκικής θηριωδίας σε καταθέσεις που έδωσαν σε ανώτερους αξιωματικούς της Αστυνομίας γίνεται λόγος για βιασμούς γυναικών και εγκλήματα σε βάρος αμάχων. Οι καταθέσεις φυλάσσονται αυτή τη στιγμή στα αρχεία της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΚΥΠ). Συγκλονισμό προκαλεί κατάθεση 66χρονης, που μιλά για τη δολοφονία νεαρής μητέρας. «Επρόσεξα ότι πάνω στο νεκρόν σώμαν της Σ.Π., 26 χρονών, ελαχταρούσεν ολογαίματη η κορούδα της, ονόματι Μαρία, ηλικίας 13 μόλις μηνών. Η Μαρία έκλαιγεν και έγλειφεν τα αίματα της μητέρας της. Εγώ τότε έπιασα το μωρόν και το επήγα στο σπίτιν μου και το έλουσα και του εφόρεσα καθαρά ρούχα», περιγράφει 66χρονη γυναίκα από χωριό της επαρχίας Λευκωσίας.
Στις καταθέσεις καταγράφονται πλήρη στοιχεία των θυμάτων της τουρκικής θηριωδίας, καθώς επίσης λεπτομέρειες για τον τόπο διάπραξης των εγκλημάτων. Σε μιαν απ’ αυτές τις καταθέσεις, νεαρή γυναίκα από χωριό της επαρχίας Κερύνειας περιγράφει το βιασμό της, παρουσία του γιου της: «Είμαι παντρεμένη και έχω 6 παιδιά ηλικίας 7-16 χρονών. Μέσα στο σπίτι μας ήλθαν 4 στρατιώτες Τούρκοι, οι τρεις ήταν Τουρκοκύπριοι και ο άλλος εκ Τουρκίας. Μόλις μπήκαν μέσα, ο άντρας μου παραδόθηκε κι επήρε τα μωρά κι εβγήκε έξω, αλλά εμέναν ο Τούρκος εκ Τουρκίας δεν με άφηνεν να βγω έξω, αλλά με εκτύπησεν με το όπλον μέσα στα πλευρά και με έσπρωξεν προς το κρεβάτι. Εγώ, όταν επροσπαθούσε να βγάλει την κιλότταν μου, εφοβήθηκα και έκλαιγα και τον παρακαλούσα να σταματήσει. Μετά με έβγαλεν έξω και με εκρατούσεν σφικτά μέχρι την...(τοποθεσία) και επίσης ο γιος μου Ι. μάς ακολουθούσεν. Εκεί κοντά, μέσα στον δρόμον με εβίασεν όρθιος, παρουσία του γιου μου».

Ομαδικοί βιασμοί

Υποθέσεις βιασμών αφορούν και άλλες καταθέσεις. Παραθέτουμε μερικά αποσπάσματα απ’ αυτές: «Μόλις έφυγαν οι άνδρες, άρχισαν να χωρίζουν νεαρές κοπέλες και να τες παίρνουν σε απόμερα δωμάτια και να τις βιάζουν. Οι κοπέλες, ενώ επήγαιναν έκλαιγαν, ως και όταν επέστρεφαν». (Αφήγηση γυναίκας από χωριό της Λευκωσίας)
«Την 17ην Αυγούστου, ενώ ήμουν με τες άλλες γυναίκες, ήρθεν ένας Τούρκος εκ Τουρκίας, με ετράβηξεν με βίαν και με επήρεν σ’ έναν μικρόν δωμάτιον. Ματαίως εγώ και η μητέρα μου επροσπαθήσαμεν να αντισταθούμεν. Μόλις με έβαλεν εις το δωμάτιον, επειδή εγώ δεν εξυντυνόμουν, άρχισεν να με κτυπά στο πρόσωπον και στα χέρια. Ακολούθως μου έβγαλεν ο ίδιος τα ρούχα μου και με την απειλήν του όπλου του με εβίασεν. Την ίδιαν ώραν που με επήραν εμέναν, επήραν και τις αδελφές μου, τις έβαλαν σε χωριστά δωμάτια και τις εβίασαν». (Aφήγηση γυναίκας από χωριό της επαρχίας Αμμοχώστου).
Θύματα βιασμών υπήρξαν και ηλικιωμένες γυναίκες. Εξηντάχρονη από χωριό της επαρχίας Αμμοχώστου αφηγείται: «Άρχισεν να μου κτυπά με τα χέρια του και το κοντάκκιν του όπλου του, και με το ζόριν μου έβγαλεν το παντελόνι μου και με εβίασεν πάνω στο κρεβάτι. Μετά έφυγεν εκείνος που με εβίασεν και ήρτεν ο άλλος, ο οποίος με εβίασεν και αυτός και μετά έφυγαν».

14χρονο κορίτσι θύμα βιασμού

Από τη μανία των Τούρκων δεν γλίτωσαν τα μικρά κορίτσια. Δεκατετράχρονη από χωριό της επαρχίας Κερύνειας αφηγείται: «…Με έπιασεν ένας Τούρκος στρατιώτης και με έβγαλεν έξω από την αποθήκην, μέσα στα χωράφια και με εβίασεν μιαν φοράν με τα μάτια και τα χέρια δεμένα με ρούχα. Σήμερα το πρωί ένας άλλος Τούρκος στρατιώτης με επήρεν μέσα σε μιαν μάντραν, που είναι κοντά στην αποθήκη, και με εβίασεν και αυτός. Το απόγευμα ένας Τούρκος στρατιώτης, που νομίζω ότι είναι ο ίδιος ο πρωινός, με επήρεν ξανά στην μάντραν και με εβίασεν και πάλι».

Κόλαφος για την Τουρκία

ΟΙ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ καταθέσεις, οι οποίες είναι εν γνώσει του Υπουργείου Εξωτερικών, ωστόσο βλέπουν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας, οδήγησαν σε διπλή καταδίκη της Τουρκίας για τις βαρβαρότητες της εισβολής. Σε δηλώσεις τις στη «Σ», η υπουργός Εξωτερικών, Ερατώ Μαρκουλλή, ανέφερε ότι το εν λόγω μαρτυρικό υλικό αποτέλεσε ουσιαστικό κομμάτι των δύο προσφυγών που κατέθεσε η Κυπριακή Δημοκρατία εναντίον της Τουρκίας στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Το αποτέλεσμα ήταν η Τουρκία να καταδικαστεί κατ’ επανάληψη για τις ωμότητες εις βάρος Ελληνοκυπρίων προσφύγων.

ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑΣ ΣΙΖΟΠΟΥΛΟΥ

Πηγή: Εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ Κύπρου, www.simerini.com

Το Πασοκ δεν αλλάζει...

Ο εκπρόσωπος Τύπου του Πασόκ (αριστερά) δίνει δώρο στο νέο δήμαρχο της Πάρου

Τολμάνε και μιλάνε οι Πασόκοι (και οι φίλοι τους...) για πολιτική ηθική; Και όμως έχουν το θράσος οι οπαδοί του George Παπανδρεόυ να μιλάνε και να... πανηγυρίζουν για την τοποθέτηση του κυρίου Γιάννη Ραγκούση ως εκπροσώπου Τύπου του Πασόκ. Φυσικά δεν μας λένε ότι ο κύριος Ραγκούσης έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του τους πολίτες της Πάρου οι οποίοι μόλις πριν από λίγους μήνες τον εξέλεξαν (Το 2002 είχε βγει με 54,5%. Ας πρόσεχαν...) με ποσοστό 67,7% (παρακαλώ...) δήμαρχο Πάρου. Φυσικά ο κύριος Ραγκούσης μόλις ο πρόεδρος George του έκανε... νεύμα τα παράτησε όλα και πήγε στη Χαριλάου Τρικούπη. Οι πολίτες της Πάρου τη άποψη έχουν που ξαφνικά βρέθηκαν χωρίς δήμαρχο; Βέβαια ας πρόσεχαν στην ώρα της κάλπης. Θα μου πείτε αυτό περίμενες για να βγάλεις συμπεράσματα για το Πασόκ; Οχι βέβαια ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει "σύστημα Πασόκ", τι σημαίνει "κράτος Πασόκ". Απλά ελπίζω ότι ο ελληνικός λαός δεν έχει ξεχάσει (εξάλλου μόλις 3,5 χρόνια έχουν περάσει...) τι σημαίνει Πασόκ.

Γιορτάζει η Παναγιά...

Μεγάλη γιορτή γιορτάζει η Ελλάδα τον Δεκαπενταύγουστο, σχεδόν σαν δεύτερη Ανάσταση

όμως το θέρος. Είναι σαν να γιορτάζει το ίδιο το καλοκαίρι, χρυσό και στεφανωμένο

ώριμο και καρπισμένο

ένας θρίαμβος του ήλιου, αλλά θρίαμβος γλυκύς, ταπεινός, παραστάτης και προσκυνητής σε μιαν ακόμα Κοίμηση

της μάνας ολωνών μας, καθώς νοιώθουμε την Παναγιά, σκέπη σεπτή και οικεία, πρόμαχο και οδηγήτρια, φυλαχτό και καταφυγή. Απ' τη «Μάνα-Μαρία» των απλών μουσουλμάνων της Πόλης ώς την Παναγιά των ρωμιών ναυτικών στις άκρες της θάλασσας

στα ίδια μεγάλα μαύρα μάτια που μας θωρούν απ' τις εικόνες στρέφουμε τα δικά μας, όταν τους ορίζοντές μας θολώνουν τα δάκρυα. Πιστοί και άπιστοι, παρηγορημένοι και παρίες
καταφεύγουν σε μιαν αγκάλη που δεν ζητά εξηγήσεις, δεν ξεχωρίζει αμνούς κι ερίφια, δεν έχει επιτίμια για κανένα απ' τα παιδιά των ανθρώπων

παρά έγνοια κι ευχή.

Η Παναγιά με τα χίλια ονόματα - όπως οι μανάδες μας με τα χίλια δάκρυα της χαράς και της λύπης.

Πάνω απ' τη Χρυσή Πύλη στην Κωνσταντινούπολη οι κτίτορες βασιλιάδες είχαν στήσει ένα επίχρυσο γιγάντιο άγαλμα της θεάς Νίκης, με το ιμάτιό της να ανεμίζει στον άνεμο, τον κορμό της κάπως γερτό προς τα μπρος και τα χέρια απλωμένα να κρατούν στεφάνι, σαν να στέφουν από ψηλά τους θριαμβευτές αυτοκράτορες κάθε φορά που νικούσαν και, τότε μόνον, άνοιγε η Χρυσή Πύλη για να περάσουν.

Με τον καιρό ο λαός της Πόλης, καθώς σιγά-σιγά η νέα θρησκεία επικρατούσε, άρχισε να ονομάζει το άγαλμα της Νίκης, Παναγιά Νίκη

κι έγινε η Νίκη, η κόρη της Βίας,

μια ακόμα Παναγιά, μητέρα του ελέους

περισσότερο μάνα των στρατιωτών που επέστρεφαν ή είχαν πέσει, δηλαδή συνάμα της χαράς και των δακρύων,

παρά παράσημο κι επίσημο στον θώρακα του θριαμβευτή αυτοκράτορα.

Σιγά τη διαφορά, θα μου πείτε και για άλλη μια φορά θα 'χετε δίκιο.

Ομως οι λαοί στις παραδόσεις τους επιρρέπουν σε κάτι τέτοιες μετουσιώσεις (να 'ναι μετεξελίξεις μόνον και μεταμορφώσεις; ή βαθύτερες ψυχικές ανάγκες;) - ποιος να ξέρει και γιατί;...

Sol Invictus. Ο «Ανίκητος Ηλιος»,

έγινε κι αυτός με τα χρόνια πάνω στις ασπίδες των στρατιωτών «Ιησούς Χριστός Νικά»

(«κι όλα τα κακά σκορπά», στα παραμύθια, τις προσευχές και τις λαϊκές ρήσεις). Ομως ακόμα και ως Απόλλωνας, ο Ανίκητος Ηλιος είχε προλάβει -διττός άλλωστε στη φύση του, ήτοι, και εκηβόλος τοξότης και εν τω άμα θεραπευτής- να περάσει στη λαϊκή παράδοση την αντίθεση ως προϋπόθεση της αρμονίας. Να συνδέσει την τύχη (της ασθένειας) με τη φροντίδα (της ίασης).

Μέσα στο φως του Απόλλωνα του Αυγούστου κοιμάται η μητέρα του αιωνίου φωτός, σαν να δηλώνει ότι και ο θάνατος φως είναι, ότι η κάθοδος της Περσεφόνης στον Αδη μπορεί να έχει νόημα στον κόσμο του κάματου και των εποχών, αλλά είναι ανόητη στο επέκεινα.

Παρηγοριές, θα μου πείτε.

Σωστόν. Αλλο ένα απ' τα χίλια ονόματα της Παναγιάς. Παρηγορήτρια.

Ας γιορτάσουμε.

Ποτέ οι γιορτές δεν έβλαψαν κανέναν. Πιστόν ή άπιστον, βασιλέα ή στρατιώτη, εύχαριν ή κατσούφη. Γιορτάζει και η Παναγιά, γιορτάζει και η Μασσαλιώτις.

Μπορεί κάποτε η Παναγιά να γίνει και Μασσαλιώτις - χιλιαένα ονόματα· όπως και η Μασσαλιώτις, Παναγιά· δεν έγινε η κόρη της Βίας, Κλαίουσα; Δεν έγιναν του Μίθρα οι πυρές του Αη Γιάννη οι Φωτιές;

Συμπόσια είναι οι γιορτές.

Των γυναικών και των ανδρών. Με όλες τους τις ιδιότητες, παιδιών, εραστών, συζύγων, συγγενών, φίλων

γιορτές που οι παρόντες νοιώθουν τους απόντες πάλι πλησίον

είναι οι γιορτές των Αγίων και των ποιητών

ίσως και των Αγίων Ποιητών

ας γιορτάζουμε!

ΝΑΥΤΙΛΟΣ, ΣΤΑΘΗΣ Σ. 14.VIII.2007 stathis@enet.gr

Oι φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις και η παγίδα της «καθημερινότητας»

Oι φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις και η παγίδα της «καθημερινότητας»Υπάρχει μια παρεξήγηση για την πολιτική χρήση του όρου «καθημερινότητα»: Κάποιοι φαντάζονται, ότι ένα σύγχρονο κόμμα δεν χρειάζεται να μιλάει για τίποτε άλλο, πέρα από το προβλήματα καθημερινότητας του απλού πολίτη. Σε αυτά μπορεί να τον «κερδίσει» ή να τον «χάσει» πέρα κι ανεξάρτητα από ιδεολογικές καταβολές.

Η άποψη αυτή υπονοεί, ότι υπάρχουν «μαγικές λύσεις», που επιτρέπουν σε μια κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει τη δημόσια διοίκηση για να λύσει τα προβλήματα που ταλαιπωρούν καθημερινά τους πολίτες.Αυτή η θεωρία μοιάζει ελκυστική ιδιαίτερα σε περιόδους απαξίωσης της Πολιτικής και των πολιτικών. Αλλά είναι εξαιρετικά ρηχή, αποπροσανατολιστική και παγιδευτική:

* Είναι ρηχή, διότι έτσι κι αλλιώς, όλες οι σφυγμομετρήσεις δίνουν ψιλά στην έγνοια των πολιτών, τα προβλήματα Ανεργίας και Παιδείας. Κανένα απ' αυτά δεν είναι πρόβλημα «καθημερινότητας». Δεν υπάρχει καμία απλή «συνταγή» που θα επιτρέψει στην Πολιτεία να βρει δουλειά σε όλους τους άνεργους ή να αναβαθμίσει το επίπεδο των σπουδών

* Είναι αποπροσανατολιστική, διότι η δημόσια διοίκηση το βασικό εργαλείο που έχει στα χέρια της η κυβέρνηση είναι συνήθως η αιτία που δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινότητα των πολιτών, όχι η λύση στα προβλήματα αυτά.

* Είναι, ακόμα, παγιδευτική, διότι υπονοεί ότι υπάρχει ένα «παντοδύναμο δημόσιο», το οποίο μπορεί να δημιουργήσει ευημερία στους πολίτες. Αυτός, όμως, είναι ο μύθος του κρατισμού. Οι φιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις απελευθερώνουν την δημιουργικότητα των πολιτών και μειώνουν την άμεση εξάρτηση της ευημερίας τους από το κράτος. Όσο περισσότερο μιλά για την «καθημερινότητα» του πολίτη η ΝΔ, τόσο περισσότερο προσχωρεί στη λογική του «κρατισμού», τον οποίο, την ίδια στιγμή, καταγγέλλει και προσπαθεί να καταργήσει

* Όσο περισσότερο τολμά αυτό που έχει υποσχεθεί η ΝΔ μεταρρυθμιστικές τομές τόσο θα αναστατώνει πρόσκαιρα την «καθημερινότητα» του πολίτη. Διότι οι τολμηρές μεταρρυθμίσεις θίγουν πολλούς και ξεβολεύουν περισσότερους, πριν αρχίσουν να αποδίδουν για όλους.
Μεταρρυθμιστικές τομές και «καθημερινότητα» δεν παντρεύονται. Η «καθημερινότητα» δημιουργεί συντηρητικά ανακλαστικά, αποθαρρύνοντας τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις

* Από τη ΝΔ δεν περιμένουμε «μαγικές λύσεις» για την «καθημερινότητα» του πολίτη, αλλά τολμηρές μεταρρυθμίσεις που θα αναδείξουν τη δημιουργικότητα της ελληνικής κοινωνίας.-- Από τη ΝΔ δεν περιμένουμε υποσχέσεις για «ρουσφέτια καθημερινότητας» προς τον απλό πολίτη, αλλά προστασία και προώθηση του δημοσίου συμφέροντος.

* Από τη ΝΔ δεν περιμένουμε α-πολίτικες επαγγελίες περί «καθημερινότητας, αλλά πολιτικές τομές. Οι επαγγελίες περί «καθημερινότητας» ταιριάζουν σε κόμματα του κρατισμού, που υπόσχονται «τα πάντα στους πάντες». Οι πολίτες «δεν τσιμπάνε» πια. Αντιμετωπίζουν αυτές τις υποσχέσεις με όλο και μεγαλύτερη καχυποψία

* Από τη ΝΔ προσδοκούμε να εγκαταλείψει τον κρατισμό και να προσφέρει επανίδρυση του κράτους και μεταρρυθμιστική κοσμογονία στην οικονομία και την κοινωνία. Αυτά θα επιτρέψουν στον πολίτη να αλλάξει ο ίδιος την γκρίζα καθημερινότητά του. Γιατί μόνο εκείνος μπορεί να την αλλάξει.

* Από την ΝΔ δεν περιμένουμε να γίνει ένα «καλύτερο ΠΑΣΟΚ». Περιμένουμε να γίνει μια φιλελεύθερη δημοκρατική παράταξη. Με τη συναίνεση της κοινωνίας, δίχως νέο-φιλελεύθερες ακρότητες. Αλλά χωρίς να χάνεται στα μικρά της «καθημερινότητας». Και χωρίς να διστάζει, εν ονόματι της καθημερινότητας, μπροστά στις μεγάλες αλλαγές, που έχει ανάγκη η χώρα και που έχει επαγγελθεί η ίδια η ΝΔ.

Του Χρύσανθου Λαζαρίδη, 14η Αυγούστου 2007

Εκτός από τους αγώνες, υπήρξε και ο Αλέκος...

Δακρύβρεχτες και πολλές οι αναφορές σήμερα στα ραδιόφωνα της χώρας για την επέτειο των Ολυμπιακών αγώνων του 2004, ακόμη αρκετοί ανέφεραν και την παγκόσμια ημέρα των... αριστερόχειρων(!). Κανείς δεν θυμήθηκε ότι, σαν σήμερα, το 1968 ένας τρελός νέος προσπάθησε απόλυτα επαναστατικά να αποκαταστήσει τη Δημοκρατία στη χώρα μας.
Ως νέος τυραννοκτόνος θέλησε να βάλει τέρμα στα «ιατρικά» πειράματα του δικτάτορα Παπαδόπουλου, που ασελγούσε στο κορμί της ανάπηρης Ελληνικής Δημοκρατίας... Αλλά ο Αλέκος δεν το έκανε για να τον θυμόμαστε εμείς σήμερα, απλά πίστευε ότι τα άρθρα του Συντάγματος δεν είναι κόμικ για να γελάμε ή να μην τα διαβάζουμε, έχουν ουσία... 114 τότε, 120 σήμερα...
Σε μια εποχή που η αδιαφορία και η έλλειψη προτύπων χαρακτηρίζουν τους νέους ανθρώπους, έχει η εντελώς σύγχρονη ιστορία μας, έναν Ήρωα τον Αλέκο Παναγούλη και αν φωτιστεί έστω και ελάχιστα η πορεία του, θα αποτελέσει μια ευχάριστη αλλά και πολύ σημαντική αλλαγή, με απρόσμενα αποτελέσματα ως προς την ευαισθητοποίηση και την συμμετοχικότητα.
Όσο και αν οι πιέσεις πολλαπλασιάζονται, όσό και αν κάποιοι μας θεωρούν γραφικούς για τον μοναχικό μας αγώνα, εμείς για το μόνο που μπορούμε να υποσχεθούμε, σήμερα 39 χρόνια μετά, είναι ότι θα συνεχίσουμε αυτό τον ωραίο αγώνα.

Πηγη: Γραφείο Τύπου Ελληνικής ΔΗμοκρατικής Νεολαίας - Ε.ΔΗ.Ν.

Έντεκα χρόνια χωρίς τον Τάσο...

Όταν ακούει ή διαβάζει τη λέξη "λύκος" κλαίει και η ψυχή του ταράζεται. Θυμάται κάποιους "Γκρίζους Λύκους", που δολοφόνησαν το γιο του με τον πιο φρικτό τρόπο. Ούτε και τα τούρκικα μπορεί να τα ακούει. Δεν τους θέλει να τους βλέπει τους Τ/κ, ούτε και τους Τούρκους. Γι' αυτόν "όλοι Τούρκοι είναι" και στο κέντρο του, "αν λάχει και πάνε θα τους διώξει". Άμα ακούει τούρκικα και βλέπει Τ/κ, θυμάται αυτούς που σκότωσαν το γιο του, 37 μέρες πριν γεννηθεί η εγγονή του. Δάκρυ πικρό, πόνος βαθύς. Εξομολόγηση πικραμένης ψυχής. " Δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Ταράζομαι όταν βλέπω Τ/κ στο Παραλίμνι. Αυτοί κρατούν τη γη μας. Με Τούρκο με Τ/κ να μη βλέπω. Και αν έρθουν ποτέ εδώ Τ/κ, εγώ θα τους διώξω. Ευγενικά, μεν, αλλά θα τους διώξω... Δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά, ξέρω, κατανοώ πως δε φταίνε, μα δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά...., δεν μπορώ... ".

Είναι ο Ισαάκ Ισαάκ, ο πατέρας του δολοφονηθέντα Τάσου Ισαάκ και αυτές τις μέρες πονεί πολύ. Πέρασαν έντεκα χρόνια και ακόμα πονεί. Περάσαμε μερικές ώρες μαζί του στον Πρωταρά. Πρώτα ξεκλείδωσε την ψυχή του και μετά μίλησε στο "Φιλελεύθερο" σε μια εξομολόγηση πονεμένης ψυχής, χαροκαμένου πατέρα, που έντεκα χρόνια μετά, ακόμη πονεί πολύ... Ήρθε πάλιν ο Αύγουστος και η γαλανή θάλασσα του Πρωταρά φαντάζει μαύρη και ξεβράζει μνήμες πικρές, θύμησες οδύνης.
Η Αναστασία στου Σεπτέμβρη τις 17, μέρα του Αγίου Αναστασίου, θα γιορτάσει εκτός από τα ονομαστήρια της και τα εντέκατα της γενέθλια. Την ημέρα εκείνη μάλλον θα βάλει τον ψηφιακό δίσκο στην τηλεόραση για να δει την ταινία του γάμου του μπαμπά της και θα του ψελλίσει " γιάσου μπαμπά, τι κάνεις, δες με που μεγάλωσα και έγινα κιόλας έντεκα χρονών...".

Πως πάει ο καιρός. Πάνε κιόλας έντεκα χρόνια που γεννήθηκε η Αναστασία των Ελλήνων και λίγους μήνες αργότερα, η Χάρις Αλεξίου τραγούδησε το τραγούδι για το χελιδονάκι του Παραλιμνιού, που έκανε τα μάτια εκατομμυρίων Ελλήνων να δακρύσουν και τις καρδιές τους να σκιρτήσουν.... Ο κ. Ισαάκ, έγινε φέτος 63 χρονών. Στην πλατεία Τάσου Ισαάκ, στην οδό Τάσου Ισαάκ, ο πατέρας του Ισαάκ Ισαάκ, περνά τις μέρες, τις βδομάδες, τους μήνες και τα χρόνια, που ακολούθησαν την 11η Αυγούστου 1996. " Για εμένα ήταν χθες. Για εμένα σαν να ήταν πριν μιαν ώρα.....". Ανάβει ένα τσιγάρο, πίνει μερικές γουλιές καφέ, τα όσα λέμε, βγαίνουν μέσα από το ασταμάτητο αναφιλητό του. Ήταν απόγευμα 11ης Αυγούστου, κοντά η ώρα τρεις και ο Τάσος δεν εφάνη στο οικογενειακό εστιατόριο στον Πρωταρά. Το προηγούμενο βράδυ έλεγε της μάνας του της "κυράς Τασίας", ( έτσι τη φώναζε), "κυρά Τασία εγώ αύριο θα πάω στη διαδήλωση μα εσύ να μη φοβάσαι...". Άντε κυρά μου πάμε να ξεκουραστούμε λιγάκι και ο Τάσος έμεινε στη διαδήλωση", είπε εκείνο το απόγευμα ο κ. Ισαάκ στην κυρά Τασία και πήγαν στο σπιτάκι τους στο Παραλίμνι. Παράγειραν να κοιμηθούν μα εκείνος δεν ένιωθε καλά. Κάτι φοβόταν..... Θα ήταν κατά τις πέντε, μάλλον λίγο πριν από τις πέντε το απόγευμα. Δυο σχεδόν ώρες είχαν περάσει από το κακό που έγινε στο οδόφραγμα της Κάτω Δερύνειας. Κτύπησε την πόρτα ένας φίλος. " Βρε Ισαάκ, δεν έμαθες τα νέα. Στη διαδήλωση έγινε μεγάλο κακό, τρεις τραυματίες και ένα νεκρό λένε τα ΜΜΕ, ότι έχει στη διαδήλωση....". " Ο Τάσος μου; Ξέρεις τίποτε...;". Ο άλλος είπε ότι δεν ήξερε και έφυγε. Πήγε στο υπνοδωμάτιο. " Τασία ξύπνα. Έχει νεκρό και τραυματίες στη διαδήλωση, μα μου φαίνεται είναι ο γιος μας ο νεκρός...." Λούστηκε τα κλάματα η κυρά Τασία και πέντε λεπτά μετά, βρέθηκαν με τη ψυχή στο στόμα στο νοσοκομείο του Παραλιμνίου. Πάγωσαν όλοι σαν τον είδαν. Ένας γιατρός τον ρώτησε ", είσαι ο παπάς του Τάσου Ισαάκ;". Ναι πρόλαβε ν' αποκριθεί και ο γιατρός τον έκοψε, με φωνή τρεμάμενη..." Δυστυχώς τον εχάσαμεν...". Και από τότε "κάθε Αύγουστο γίνεται η θάλασσα του Πρωταρά μαύρη, όπως μαύρη είναι κάθε μέρα η ζωή του...".

Η καρδιά μου είναι γεμάτη πόνο και έτσι θα είναι όσο ζω, όσο θα έχει νερό η θάλασσα του Πρωταρά....", μονολογεί ο πικραμένος πατέρας. Ο χαροκαμένος γονιός του ήρωα Τάσου Ισαάκ. " Δεν ξέρω αν κάποιοι την ξέχασαν, δεν ξέρω. Εγώ δεν ξεχνώ, δεν μπορώ να ξεχάσω. Δεν δύναται η ψυχή μου να ξεχάσει και όση δύναμη μου έμεινε για να θυμάμαι τη χρειάζομαι..." συνεχίζει. Στη γειτονιά του Τάσου Δάκρυ πικρό, πόνος ψυχής αστείρευτος. Μα έχει να πει μόνο λόγια καλά και γεμάτα εκτίμηση για το Δήμο Παραλιμνίου που έδωσε το όνομα του Τάσου Ισαάκ, του γιου του, στο δρόμο που βρίσκεται το κέντρο του Τάσου. Εκτιμά πολύ που έδωσαν και το όνομα του Τάσου και στη μικρή πλατεία, στο τέλος του Δρόμου. Μια πλατεία και ένας δρόμος με το όνομα του Τάσου Ισαάκ, εκεί που βρίσκεται το κέντρο του. " Εδώ είναι το κέντρο του γιου μου, όχι εμένα", ψελλίζει. Ο Τάσος ζει στην Αναστασία Όταν έκλαψε η Αναστασία, τη μέρα που γεννήθηκε στην κλινική, στις 17 Σεπτέμβρη 1996, λούστηκε στα κλάματα. Επιτέλους, ο Τάσος ξαναζούσε, 37 μέρες μετά τη δολοφονία του από τους Τούρκους.
Μεγαλώνοντας η Αναστασία όλων των Ελλήνων, έγινε Τάσος. Στη ψυχούλα, στη σκέψη, στα χαρακτηριστικά. " Είναι η συνέχεια του Τάσου. Είναι ο Τάσος..". Η Αναστασία, προσθέτει, συνέχεια, θυμάται τον πατέρα της. Βλέπει βίντεο με τον πατέρα της. " Έχει έναν πατέρα ήρωα και το καμαρώνει, μα στεναχωριέται που δεν πήρε ποτέ της το πατρικό χάδι....", εξομολογείται ο παππούς της.
" Μου λείπει ο μπαμπάς μου", παραπονιέται κάποτε στη ζωή της η μικρή Αναστασία. Το χελιδονάκι των Ελλήνων Το χελιδονάκι των Ελλήνων, η κόρη του Τάσου Ισαάκ που πήρε το όνομα του δολοφονημένου πατέρα της μεγαλώνει έχοντας στη ζωή της τις αρχές και τα ιδανικά ενός λαού, που γαλούχησαν και τον ήρωα πατέρα της και τον έφεραν στην πρώτη γραμμή της αντικατοχικής διαδήλωσης να πεθαίνει στο οδόφραγμα της Δερύνειας, στις 11 Αυγούστου 1996. Ξέρει η Αναστασία, πόσες χιλιάδες κόσμος ήταν στην κηδεία του πατέρα της και πόσα εκατομμύρια Ελλήνων, δάκρυσαν γι' αυτήν και της χάρισαν ένα κομμάτι της καρδιάς της. Η Αναστασία μεγαλώνει και κάποτε θα μιλά και η ίδια για όλα τούτα. Θέλει να μιλά, " αλλά καρτερά να μεγαλώσει ακόμη λίγο μη και πει κάτι που να είναι λάθος...". Έντεκα χρόνια μετά, συνεχίζει ο κ. Ισαάκ, αισθάνομαι την ανάγκη να πω ότι, ο κόσμος ετίμησε και τιμά το γιο μου. Ο πόνος του πατέρα είναι πόνος. Ήθελα κάποτε να το πω, αλλά τότε που χάσαμε τον Τάσο ήταν ο πόνος μου αβάστακτος και δεν μπορούσα να μιλώ..". Το μωρό μας, την Αναστασία, τη βάφτισε ο τότε Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών Θεόδωρος Πάγκαλος, αλλά το έκανε επ' ονόματι του Ελληνισμού. " Αναστασία των Ελλήνων", την είπαμε από τότε και έτσι είναι και σήμερα, λέγει ακόμη ο κ. Ισαάκ. "Με πληγώνει που δεν επλήρωσαν..." Το ότι επεράσαν έντεκα χρόνια και κανένας από τους φονιάδες του γιου μου δεν δικάστηκε και δεν πλήρωσε για τούτο το έγκλημα είναι κάτι που με πληγώνει. Που είναι η Δικαιοσύνη και το Διεθνές Δίκαιο που επικαλούνται οι ισχυροί της γης..";

ΤΟΥ ΠΑΜΠΟΥ ΒΑΣΙΛΑ, ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ" http://www.phileleftheros.com/main/main.asp?gid=491

Πριν από 11 χρόνια...

Ηταν Αύγουστος του 1996. Η κόρη μου Αργυρώ ήταν οκτώ μηνών. Κάναμε διακοπές στους Πόρους Πιερίας. Επινα καφέ και από το ραδιόφωνο ακούω ότι οι Τούρκοι σκότωσαν έναν Κύπριο στη πράσινη γραμμή. Ηξερα ότι οι Μοτοσυκλετιστές (που είχαν ξεκινήσει από το Βερολίνο...) θα πήγαιναν στη "πράσινη" γραμμή για να διαδηλώσουν ενάντια στην Τουρκική κατοχή. Μάλιστα είχα πάει στο λιμάνι του Πειραιά όπου οι διαδηλωτές με τις Μοτόρες τους (όπως τις λένε στη Κύπρο...) μπήκαν στα καράβια για Κύπρο. Δεν ήξερα τίποτα για τα επεισόδια. Λίγο μετά οι τηλεοπτικές οθόνες "μεταφέρουν" τη συγκλονιστική εικόνα όπου ανθρωπόμορφα τέρατα λιντσάρουν τον άτυχο Τάσο Ισαακ. Η εικόνα του δολοφόνου που σηκώνει μια πέτρα και την ρίχνει στο κεφάλι του Τάσου έχει μείνει χαραγμένη στο μυαλό μου. Δεν θα την ξεχάσω ΠΟΤΕ! Ηταν 11 Αυγούστου του 1996.

Στις 14 Αυγούστου...

Τρεις μέρες αργότερα ο ξάδερφος του Τάσου, ο Σολωμός Σολωμού σαν έτοιμος από καιρό σκαρφαλώνει στον ιστό της Τουρκοκυπριακής σημαίας. Το τσιγάρο αργοσβήνει στα χείλη του και ο Σολωμός σαν αίλουρος προσπαθεί να κεταβάσει τη σημαία του Αττίλα. Ενας πυροβολισμός "σκίζει" τον αέρα. Ο Σολωμός πέφτει νεκρός. Το σώμα του ακίνητο στέκει στην ρίζα του ιστού. Μέσα σε τρεις μέρες ο Ελληνισμός της Κύπρου έχασε δυο νέους ανθρώπους.

Εχουν περάσει 11 χρόνια. Οι σημερινές Ελλαδίτικες εφημερίδες δεν έχουν την παραμικρή αναφορά στις δολοφονίες του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού. Είναι τυχαίο αυτό; Κάποιοι προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε; Οσο θα υπάρχουν Ελληνες στη Κύπρο η θυσία του Τάσου και του Σολωμού δεν θα ξεχαστεί. Οπως δεν ξεχάστηκαν οι θυσίες του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, του Γρηγόρη Αυξεντίου, του Κυριάκου Μάτση και των υπολοίπων ηρώων του Ενωτικού εθνικοαπελευθεωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ.

Πολιτικό κουϊζ της "Πιπεριάς"

Ποιος είναι ο οργισμένος νεολαίος (με το κασκολ στο λαιμό...) που πορεύεται; Η απάντηση εδώ: http://athensfreepaper.blogspot.com/2007/08/blog-post_03.html

Αρχίζει το "μαγείρεμα" για το Κόσοβο

Συνομιλίες με τη σερβική ηγεσία θα έχει σήμερα στο Βελιγράδι η "τρόικα" της Ομάδας Επαφής για το Κόσοβο που θα συντονίζει τις νέες διαπραγματεύσεις για τη διευθέτηση του μελλοντικού καθεστώτος του Κοσόβου.Με τους διαμεσολαβητές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ρωσίας και των ΗΠΑ - κ.κ. Βόλφγκανγκ Ίσινγκερ, Αλεξάνταρ Μπότσαν Χαρτσένκο και Φρανκ Βίσνερ, στο προεδρικό μέγαρο θα συναντηθούν ο πρόεδρος της Σερβίας, κ. Μπόρις Τάντιτς και ο πρωθυπουργός, κ. Βόισλαβ Κοστούνιτσα. Στη συνάντηση θα είναι παρόντες ο υπουργός Εξωτερικών της Σερβίας, κ. Βουκ Γέρεμιτς και ο υπουργός αρμόδιος για θέματα Κοσόβου, κ. Σλόμπονταν Σάμαρτζιτς.
Η τρόικα μετά την επίσκεψη στο Βελιγράδι θα μεταβεί αύριο στην Πρίστινα, όπου θα έχει συνομιλίες με εκπροσώπους των θεσμών του Κοσόβου. Μαζί με τους διαμεσολαβητές της Ομάδας Επαφής για το Κόσοβο στο Βελιγράδι και την Πρίστινα θα ταξιδέψει και ένας ειδικός του UNOSEK, του γραφείου του ειδικού απεσταλμένου του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για το Κόσοβο, κ. Μάρτι Αχτισάαρι. Ο εκπρόσωπος του UNOSEK, κ. Ρεμί Ντούρλο, δήλωσε ότι ο εμπειρογνώμονας στις συνομιλίες θα μετάσχει μετά από αίτημα της Ομάδας Επαφής για το Κόσοβο, αν και μέχρι στιγμής δεν έχει ανακοινωθεί αν η ομάδα του κ. Αχτισάαρι θα συμμετάσχει στη νέα διαπραγματευτική διαδικασία.
Η άφιξη της τρόικας στη σερβική πρωτεύουσα εντάσσεται στις προετοιμασίες για την έναρξη της νέας φάσης των διαπραγματεύσεων για το Κόσοβο. Η κυβέρνηση της Σερβίας ζητά οι διαπραγματεύσεις να διεξαχθούν υπό την αιγίδα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και τη θέση αυτή στηρίζει ο Ρώσος διαμεσολαβητής, κ. Μπότσαν Χαρτσένκο, ο οποίος υπογράμμισε ότι η έκβαση των διαπραγματεύσεων πρέπει να είναι συμβιβασμός μεταξύ Βελιγραδίου και Πρίστινας. Ο κ. Μπότσαν Χαρτσένκο διατύπωσε τη θέση ότι η Ομάδα Επαφής συμμετέχει στις προσπάθειες εξεύρεσης λύσης στο θέμα του Κοσόβου, αλλά η όλη διαδικασία παραμένει στο πλαίσιο του ΟΗΕ και υπό τον έλεγχο του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Ο διαμεσολαβητής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Γερμανός διπλωμάτης, κ. Βόλφγκανγκ Ίσινγκερ, δήλωσε ότι η «τρόικα» θα προσεγγίσει το πρόβλημα με εντελώς διαφορετικό τρόπο, από τη στάση που τήρησαν ο ΟΗΕ και ο Μάρτι Αχτισσάρι, καθώς θα αφήσει στο Βελιγράδι και την Πρίστινα να διατυπώσουν ιδέες για τη διευθέτηση του καθεστώτος του Κοσόβου.
«Λάβαμε εντολή ως τρόικα να έχουμε διαμεσολαβητικό ρόλο στο διάλογο των δύο πλευρών και να μην υποβάλουμε προτάσεις για το πώς θα μπορούσε να λυθεί το πρόβλημα. Εμείς θα ζητήσουμε από τις δύο πλευρές να καταθέσουν τις προτάσεις τους», τόνισε ο κ. Ίσινγκερ στο BBC.Ο κ. Ίσινγκερ εκτίμησε ότι βασικό ρόλο στις επικείμενες διαπραγματεύσεις πρέπει να έχει η διπλωματία, επειδή, όπως τόνισε, «ακόμη και στην περίπτωση που η κατάσταση φαίνεται ιδιαίτερα περίπλοκη και όταν οι δύο πλευρές υιοθετούν αντίθετες απόψεις, τίποτα δεν είναι αδύνατον». Όμως, υπογράμμισε, αυτό εξαρτάται από την καλή θέληση των δύο πλευρών.Ο Αμερικανός διαμεσολαβητής, κ. Φρανκ Βίσνερ, ανήγγειλε ότι η «τρόικα» μετά τις διαπραγματεύσεις με τους εκπροσώπους των αρχών του Βελιγραδίου και του Κοσόβου θα υποβάλει έκθεση με τα συμπεράσματά της στην Ομάδα Επαφής.
Τον περασμένο μήνα η κυβέρνηση της Σερβίας υπέβαλε στους πρέσβεις των χωρών - μελών της Ομάδας Επαφής στο Βελιγράδι και στο Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Μπαν Κι - Μουν πρόταση με έξι κανόνες διεξαγωγής των διαπραγματεύσεων. Πρώτον, να είναι το καθεστώς του Κοσόβου το πρωταρχικό αντικείμενο των διαπραγματεύσεων μεταξύ Βελιγραδίου και Πρίστινας, δεύτερον να διεξαχθούν απευθείας συνομιλίες και τρίτον, χωρίς αυστηρό χρονικό περιορισμό. Επίσης το Βελιγράδι ζητά η πρόταση του κ. Αχτισάαρι να μην αποτελέσει βάση για τις συνομιλίες, η διαδικασία να τελεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και οι αποφάσεις να ληφθούν από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Από την άλλη πλευρά, η διαπραγματευτική ομάδα της Πρίστινας, παρ΄ ότι οι προηγούμενες διαπραγματεύσεις απέβησαν άκαρπες, δηλώνει ότι και στις νέες διαπραγματεύσεις θα παρουσιάσει την ίδια πλατφόρμα που παρέδωσε στον κ. Αχτισάαρι το 2005 και ότι η ανεξαρτησία του Κοσόβου δεν είναι διαπραγματεύσιμη. Ο εκπρόσωπος της διαπραγματευτικής ομάδας της Πρίστινας δήλωσε η πλατφόρμα βασίζεται σε τρεις αρχές - επιμονή στην ανεξαρτησία και στην εδαφική ακεραιότητα του Κοσόβου και στην πρόταση του κ. Αχτισάαρι για το καθεστώς του Κοσόβου. Χθες πραγματοποιήθηκε στο Λονδίνο η πρώτη συνάντηση της Ομάδας Επαφής για το Κόσοβο και της «τρόικα» που θα συντονίζει τις διαπραγματεύσεις με αντικείμενο τεχνικής φύσης ζητήματα. Σύμφωνα με τα βρετανικά ΜΜΕ, εξετάστηκαν θέματα που αφορούν τη συνεργασία της «τρόικα» με την Ομάδα Επαφής και τον τρόπο ενημέρωσης της Ομάδας Επαφής για το έργο της «τρόικα» και την πρόοδο στις επικείμενες διαπραγματεύσεις.

Πηγη: Α.Π.Ε. www.ana.gr

Με το σήμα του Πόντου στη φανέλα

Μια ποδοσφαιρική είδηση με ιδιαίτερη σημασία. Γυρίζει σελίδα ο Απόλλωνας Καλαμαριάς από την ποδοσφαιρική χρονιά 2007-2008. Η ομάδα από την Θεσσαλονίκη από τη νέα χρονιά θα αγωνίζεται με το έβλημα του Πόντου στις φανέλες. Ο λόγος για τον μονοκέφαλο αετό (δείτε φώτο) που θα υπάρχει στο μανίκι της επίσημης αγωνιστικής ενδυμασίας του Απόλλωνα, αλλά και τις προπονητικές ενδυμασίες.Ο μονοκέφαλος αετός αποτελεί το σύμβολο δύναμης και σημασίας των Ελλήνων του Πόντου. Υπάρχει από τα πιο παλιά χρόνια, όπως φαίνεται στα νομίσματα της Σινώπης τον 4ο π.Χ. αιώνα. Στο έμβλημα διακρίνεται το γεγονός ότι ο αετός κοιτάζει προς το δεξί του φτερό.

Νέα... ντρίμπλα από τον Ερντογάν!

Θετικά αντέδρασε η αντιπολίτευση στην ανακοίνωση χθες από το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) του κυβερνητικού υποψηφίου για τη θέση προέδρου της Βουλής. Το χρίσμα του νικηφόρου στις εκλογές κόμματος κατέλαβε ο βουλευτής Κιοκσάλ Τοπτάν, τον οποίο υπέδειξαν, κατόπιν διαδικασίας διαβουλεύσεως, βουλευτές και στελέχη του ΑΚΡ. Ο Τοπτάν, του οποίου η σύζυγος δεν φέρει ισλαμική μαντίλα, θα διαδεχθεί τον Μπουλέντ Αρίντς, που είχε προκαλέσει την αντιπάθεια σύσσωμης της αντιπολίτευσης (και των προοδευτικότερων στελεχών του ΑΚΡ) για το θρησκευτικό ζηλωτισμό του.
Για «επιλογή κοινής συναινέσεως» μιλούν αναλυτές, ενώ κάνουν λόγο για θετική έκπληξή τους από τη στάση που επέδειξαν ο Ερντογάν και τα στελέχη του ΑΚΡ εν όψει της επιλογής του κομματικού υποψηφίου. Ο Ερντογάν προτίμησε, πέραν από τα στελέχη και τους βουλευτές του κόμματός του, να συμβουλευθεί και τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Στελέχη του ΑΚΡ συζήτησαν με τις κοινοβουλευτικές ομάδες της αξιωματικής αντιπολίτευσης του Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) και του Κόμματος της Δημοκρατικής Αριστεράς (SDP), αλλά και με τους βουλευτές του Κουρδικού Κόμματος της Δημοκρατικής Τουρκίας (DTP). Εντύπωση προκάλεσε η μη πραγματοποίηση σχετικής συνάντησης με την ομάδα του ακροδεξιού Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ). Παρά ταύτα, πρώτο το ΜΗΡ ανακοίνωσε τη στήριξή του στο πρόσωπο του Τοπτάν. Ο γενικός γραμματέας του ΜΗΡ Τζιχάν Πατσατζή αποκάλεσε τον Τοπτάν «έμπειρο πολιτικό». Ο δε επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του CHP Αλί Τοπούζ εξέφρασε την ελπίδα ότι ο Τοπτάν θα διατηρήσει ήπια, συναινετική στάση σε αντίθεση με τον προκάτοχό του. Με δεδομένη τη συναινετική στάση του ΑΚΡ και τη στήριξη της αντιπολίτευσης, αναμένεται ότι ο Τοπτάν θα εκλεγεί τουλάχιστον στον τρίτο γύρο της διαδικασίας (απλή πλειοψηφία της ολομέλειας), εάν οι βουλευτές της αντιπολίτευσης επιλέξουν να μην ψηφίσουν στον πρώτο και τον δεύτερο γύρο (όπου απαιτείται πλειοψηφία των δύο τρίτων). Η διαδικασία εκλογής αναμένεται να πραγματοποιηθεί σήμερα.
Το ερώτημα που απασχολεί πάντες είναι εάν το ΑΚΡ θα ακολουθήσει εξίσου συναινετική στάση στο θέμα της επιλογής του κομματικού υποψηφίου για την προεδρία της Δημοκρατίας. Μετά τη δήλωση του Ντεβλέτ Μπαχτσελί ότι το ΜΗΡ θα παραστεί στην ψηφοφορία για την προεδρική εκλογή «όποιος και αν είναι ο υποψήφιος του ΑΚΡ», ο τελευταίος αναμένεται να εκλεγεί το αργότερο στον τρίτο γύρο, ενώ κίνδυνος ματαίωσης της εκλογής λόγω έλλειψης της απαιτούμενης απαρτίας δεν υφίσταται. Ο Μπαχτσελί κάλεσε ωστόσο τον Ερντογάν να συμβουλευθεί όλα τα κόμματα, ακόμη και όσα δεν εξέλεξαν βουλευτές στην Εθνοσυνέλευση, σχετικά με το πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο τελευταίος πρέπει, κατά τον Μπαχτσελί, να είναι «υπεράνω κομμάτων και κυβερνήσεων και να εκπροσωπεί όλη την Τουρκία». Οι φράσεις αυτές αποκλείουν τον Αμπντουλάχ Γκιουλ, αλλά και τον ίδιο τον Ερντογάν, το «ιδιαίτερα θρήσκο» προφίλ των οποίων κάνει την πλειοψηφία των Τούρκων να μην επιθυμεί να τους δει στην προεδρία, τονίζουν παρατηρητές.
Αίσθηση προκάλεσαν δηλώσεις του Φεχμί Κορού, αναλυτή της προσκείμενης στο ΑΚΡ «Γενί Σαφάκ», σύμφωνα με τις οποίες μόνη εναλλακτική στην υποψηφιότητα Γκιουλ είναι εκείνη του ίδιου του Ερντογάν.

ΠΗΓΗ: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, www.kathimerini.gr, Του ανταποκριτή στην Κωνσταντινουπολη Αλεξανδρου Μασσαβετα

Σχόλιο "Πιπεριάς": Φαίνεται ότι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι αποφασισμένος να μην επιτρέψει σε κανέναν τη δυνατότητα να αμφισβητήσει την απόλυτη κυριαρχία του στην Τουρκική πολιτική σκηνή. Απλά θα υπογραμμίσω ότι ο Κιοκσάλ Τοπτάν είναι από τους λίγους (ίσως ο μοναδικός...) Τούρκους πολιτικούς που έχουν τοποθετηθεί, δημόσια, υπερ της επαναλειτουργίας της Θεολογικής σχολής της Χάλκης. Περιμένω τώρα τη κίνηση του Ερντογάν στο θέμα του Προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας. Πάντως οι πολιτικές εξελίξεις στην γειτονική χώρα είναι ενδιαφέρουσες και μακάρι οι "δικοί" μας να την παρακολουθούν με την απαιτούμενη προσοχή και... σοβαρότητα!

Τυφλός πρωταθλητής ετών ένδεκα!

ΣΤΑ ΕΞΙ του χρόνια χρειάστηκε έναν μήνα για να μάθει τα βασικά στο σκάκι. Του πήρε άλλα δύο για να κερδίσει σε παρτίδα τον πρώτο του δάσκαλο, τον πατέρα του. Σήμερα, σε ηλικία ένδεκα ετών, ο Αργύρης Κουμτζής είναι ο μικρότερος τυφλός σκακιστής στην Ελλάδα. Ξεδίπλωσε περίτρανα το ταλέντο του στο τελευταίο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα: με την τέταρτη θέση που κατέκτησε, συναγωνιζόμενος ενηλίκους, αυτομάτως κέρδισε και την κλήση στην ανδρική Εθνική Ομάδα Σκακιού Τυφλών! Ήδη μάλιστα χάρη στη σκακιστική δεινότητά του θα βρεθεί πρώτη φορά στο εξωτερικό: πακετάρει τις βαλίτσες του για το Νιουκάστλ της Βρετανίας, για το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, από 13 έως 24 Αυγούστου, με τη συμμετοχή 40 χωρών. «Είμαι περήφανος που θα εκπροσωπήσω τη χώρα μας στους αγώνες, έχω προετοιμαστεί κατάλληλα. Στην Αγγλία πάμε όλοι μας για την εμπειρία, εγώ για να τα βάλω με τους μεγάλους, ενήλικους αθλητές, έναν- δυο θα τους κερδίσω!», λέει με τη σιγουριά του νικητή. Άγχος, όπως λέει, δεν έχει κι έχει και τον λόγο του. «Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα κέρδισα τέσσερις και ήρθα ισόπαλος με άλλον έναν, όλοι ενήλικοι, άνω των 25 χρόνων, αθλητές». Για τη θεαματική εξέλιξή του οφείλει, όπως λέει, πολλά στον Βασίλη Τσαρουχά, τον δάσκαλό του στον σύλλογό του, τον Ήφαιστο. Βελτιώθηκε τόσο που... σταμάτησε πια να παίζει με τον πατέρα του! «Στην αρχή με κέρδιζε. Τώρα όμως δεν μπορεί, είναι εύκολος αντίπαλος! Προτιμώ για αντιπάλους μου άλλα παιδιά, από τα 75 του συλλόγου μας». Εκεί ο Αργύρης πηγαίνει για προπόνηση δυο φορές την εβδομάδα, άλλη μία κάνει και ιδιαίτερο μάθημα στο σπίτι. «Μου αρέσει το σκάκι, γιατί είναι ένα από τα ελάχιστα αθλήματα με τα οποία, ως τυφλός, μπορώ να ασχοληθώ, είναι ήσυχο κι εγώ αργός σ΄ όλες μου τις δραστηριότητες. Είναι χόμπι που χρειάζεται σκέψη, μ΄ αρέσει να δουλεύει το μυαλό μου, γι΄ αυτό και σκοπεύω να το συνεχίσω αρκετά χρόνια!».

Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ, http://www.tanea.gr/

Σχόλιο "Πιπεριάς": Δύναμη ψυχής. Πάθος για ζωή. Ο Αργύρης μας... δείχνει πράγμ,ατα που δεν μπορούμε να δούμε...

Μια χώρα σε ένα βιβλίο

Στο δωμάτιο 307 του ξενοδοχείου «Ασία», της μικρής τουρκικής πόλης Καρς, έχει συγκεντρωθεί πολύς κόσμος. Σκοπός της συνάντησης να υπογράψουν οι κάτοικοι ένα κείμενο, το οποίο θα στείλουν σε γερμανική εφημερίδα, για να ενημερώσουν την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη για το στρατιωτικό πραξικόπημα που βρίσκεται σε εξέλιξη στο Καρς. Οι αντιδράσεις ποικίλλουν: «Οι Ευρωπαίοι δεν είναι φίλοι μας, εχθροί μας είναι. Οχι επειδή είμαστε εχθρικοί απέναντί τους, αλλά επειδή από ένστικτο μας υποτιμούν», υποστηρίζει ένας στρατευμένος ισλαμιστής. Ενας νεαρός Κούρδος λέει με πάθος την άποψή του: «Δεν είμαστε βλάκες! Είμαστε φτωχοί! Το μεγάλο λάθος της ανθρωπότητας, η μεγαλύτερη παραπλάνηση χιλιάδες χρόνια τώρα, είναι αυτή: Πάντοτε συγχέονται η φτώχεια με τη βλακεία». Κάποιος άλλος προσθέτει τη δική του σκέψη: «Η ανθρωπότητα δεν δείχνει πια καμιά επιείκεια στους λαούς που αλληλοσκοτώνονται, δολοφονούν, βασανίζουν. Ο κόσμος δεν ανέχεται πια τα καταπιεστικά έθνη». Ενας ηλικιωμένος, αριστερών πεποιθήσεων, αντιτείνει: «Σ’ αυτή τη χώρα δεν έχουν μόνο οι ισλαμιστές εθνική περηφάνια, αλλά και οι δημοκράτες...». Η συζήτηση έχει ανάψει: «Οταν αυτοί (οι δυτικοί) γράφουν ποιήματα ή τραγουδάνε, το κάνουν στο όνομα όλης της ανθρωπότητας. Αυτοί είναι οι άνθρωποι. Εμείς είμαστε μόνο μουσουλμάνοι. Τα δικά μας ποιήματα είναι απλώς “έθνικ”». Μια νεαρή μουσουλμάνα που «οι πεποιθήσεις της την οδήγησαν να κάνει τη μαντίλα της σημαία», νιώθει τόση αηδία από την έκβαση της συγκέντρωσης που απειλεί να «ξεσκεπαστεί μπροστά σε όλους».
Ο,τι συζητούν οι αναλυτές και καταγράφουν σε μακροσκελή άρθρα στον Τύπο για την τουρκική κοινωνία, με αφορμή τις πρόσφατες εκλογές, ο Ορχάν Παμούκ το συνόψισε πριν από τρία χρόνια στο μυθιστόρημά του «Χιόνι» (φέτος κυκλοφόρησε στα Ελληνικά, από την «Ωκεανίδα»). Στο κεφάλαιο 31 του ογκώδους βιβλίου του, χωράει ένα ολόκληρο κράτος σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου: κοσμικό κράτος και στρατευμένους ισλαμιστές, Κούρδους αντάρτες, αριστερούς αγωνιστές, δημοκράτες, χαφιέδες, θεατρίνους, ποιητές, εν δυνάμει πραξικοπηματίες. Κοινό αίτημα: η επικοινωνία με τη Δύση.
Ο Τούρκος νομπελίστας δημιουργεί μια πολιτική αλληγορία που προσεγγίζει την κοινωνία του ιστορικά, την ανατέμνει ψυχολογικά, εκθέτει και ταυτόχρονα σέβεται τις ιδιομορφίες της. Ο Παμούκ χρησιμοποιεί την ισχύ του για να μεταφέρει τα διλήμματα της σύγχρονης Τουρκίας: Είναι ευρωπαϊκή χώρα; Πόσο το φονταμενταλιστικό Ισλάμ μπορεί να ανταποκριθεί στον ευρωπαϊκό χαρακτήρα της; Πώς ένας καλλιτέχνης μπορεί να προσεγγίσει αυτά τα θέματα;
Η σύγκρουση είναι διάχυτη στο βιβλίο. Οχι μόνο με τη Δύση αλλά και ανάμεσα στις αποχρώσεις της ίδιας της παράδοσης του κοσμικού κράτους, στη βαθιά ριζωμένη θρησκευτική πίστη, «δεκανίκι» ενός σύνθετου πληθυσμού που δεν έχει πού αλλού να βασιστεί. Το βλέμμα του συγγραφέα, βαθύ, αμείλικτο, αποκαλύπτει χωρίς να φοβάται τις ρήξεις, κατανοεί χωρίς να εθελοτυφλεί, στρέφει στη Δύση το εμμονικό, αναχρονιστικό, σπαρακτικό, δύσμορφο αλλά και αφοπλιστικά ανθρώπινο, πλούσιο και υπερήφανο πρόσωπο της Τουρκίας. Χωρίς να κρύβει ότι ο Ευρωπαίος μέσα του ανησυχεί.

Tης Μαριας Κατσουνακη, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 7/08/2007

Σταθερά πρώτος ο Τάσσος

Προβάδισμα στον Τάσσο Παπαδόπουλο και σκληρή μάχη μεταξύ Ιωάννη Κασουλίδη και Δημήτρη Χριστόφια για το ποιος θα περάσει στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών του ερχομένου Φεβρουαρίου δίνει νέα δημοσκόπηση που διενεργήθηκε από την Symmetron Market Research και δημοσιεύθηκε στον "ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ της Κυριακής". Επίσης καταγράφεται μια σαφής συσπείρωση των ψηφοφόρων των κομμάτων (ΑΚΕΛ, ΔΗΣΥ, ΔΗΚΟ) εκείνων από τους οποίους προέρχονται οι τρεις βασικοί διεκδικητές των προεδρικών κατά τον πρώτο γύρο.

Ο Β’ ΓΥΡΟΣ

Σ' ότι αφορά τα σενάρια του δεύτερου γύρου καταγράφεται μεγάλος προβληματισμός ανάμεσα στους ψηφοφόρους του ΔΗΣΥ και του ΔΗΚΟ σε περίπτωση που ο δικός τους υποψήφιος μείνει εκτός. Κατά τον πρώτο γύρο των εκλογών, σύμφωνα με τη δημοσκόπηση, ο Τάσσος Παπαδόπουλος λαμβάνει ποσοστό 32,1%, ο Ιωάννης Κασουλίδης 28,7%, ο Δημήτρης Χριστόφιας 28,3% και ο Κώστας Θεμιστοκλέους 0,7% ενώ 10,1% δηλώνουν παρουσιάζονται αναποφάσιστοι. Σ' ότι αφορά τα κόμματα η συσπείρωση του ΑΚΕΛ υπέρ της υποψηφιότητας Δ. Χριστόφια φτάνει το 79,4% ενώ ένα 14,7% πάει προς τον Τ. Παπαδόπουλο. Στο ΔΗΣΥ 80,6% ψηφίζει Κασουλίδη και 10,3% Παπαδόπουλο. Στο ΔΗΚΟ 81,2% ψηφίζει Παπαδόπουλο, με τους άλλους δύο υποψήφιους να παίρνουν από 6% περίπου. Στην ΕΔΕΚ το 67,1% ψηφίζει Παπαδόπουλο, το 17,2% Χριστόφια και το 7,4% Κασουλίδη. Τέλος στο ΕΥΡΩΚΟ το 64,1% επιλέγει Παπαδόπουλο και το 27,9% Κασουλίδη.

Για το Β' γύρο των προεδρικών εκλογών μπαίνουν κάτω και τα τρία πιθανά σενάρια. Το πρώτο σενάριο Παπαδόπουλος-Κασουλίδης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εξασφαλίζει 51,6% και ο ευρωβουλευτής 35,2% με ένα 13,2% αναποφάσιστους. Ο Τ. Παπαδόπουλος παίρνει το 88,2% του ΔΗΚΟ, το 74,7% της ΕΔΕΚ, το 69% του ΑΚΕΛ και το 66,5% του ΕΥΡΩΚΟ. Από πλευράς του ο Ι. Κασουλίδης εξασφαλίζει 84,2% του ΔΗΣΥ, 29,7% του ΕΥΡΩΚΟ και 21% της ΕΔΕΚ. Σε μια σύγκρουση Παπαδόπουλου-Χριστόφια η εικόνα είναι ως εξής: Παπαδόπουλος 42,8%, Χριστόφιας 39,7% και 17,5% αναποφάσιστοι. Σ' αυτή την περίπτωση οι συσπειρώσεις ΑΚΕΛ, ΔΗΚΟ και ΕΔΕΚ παραμένουν οι ίδιες έναντι των υποψηφίων των κομμάτων τους. Από την άλλη ο ΔΗΣΥ χωρίζεται στα τρία με ένα 36,2% να κινείται προς Παπαδόπουλο, 33,1% προς Χριστόφια και ένα 30,7% να είναι αναποφάσιστο. Επίσης το ΕΥΡΩΚΟ σ' αυτή την περίπτωση κινείται κάθετα υπέρ Παπαδόπουλου.

ΣΕΝΑΡΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ...

Μια κόντρα μεταξύ Χριστόφια-Κασουλίδη καταγράφει ένα προβάδισμα του ΓΓ του ΑΚΕΛ με 41,8% έναντι 37,9% του ευρωβουλευτή με τους αναποφάσιστους να φτάνουν το 20,3%. Σ' ότι αφορά τα κόμματα που δεν έχουν δικό τους υποψήφιο στο δεύτερο γύρο σ' αυτή την αναμέτρηση η δημοσκόπηση παρουσιάζει το ΔΗΚΟ να δίνει 36,6% στο Δ. Χριστόφια, 26,7% στον Ι. Κασουλίδη και 36,7% αναποφάσιστους. Από το χώρο της ΕΔΕΚ οι μισοί υποστηρίζουν Χριστόφια, 14,6% Κασουλίδη και οι υπόλοιποι είναι αναποφάσιστοι ενώ στο ΕΥΡΩΚΟ οι μισοί πάνε προς Κασουλίδη και οι άλλοι μισοί δηλώνουν αναποφάσιστοι. Επιθυμία νίκης στον Τάσσο Στην παράσταση νίκης ο Τ. Παπαδόπουλος παίρνει 41,2% έναντι 25% του Δ. Χριστόφια και 18% του Ι. Κασουλίδη. Στο ερώτημα ποιον θέλουν να εκλεγεί 33,4% δηλώνουν Παπαδόπουλο, 28,5% Χριστόφια και 27,5% Κασουλίδη. Η δημοσκόπηση της Symmetron Market Research διεξήχθη μεταξύ 30 Ιουλίου και 3 Αυγούστου, το μέγεθος του δείγματος ήταν 800 άτομα από όλη την Κύπρο και έγινε με τηλεφωνικές συνεντεύξεις.

ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ "ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ"

Σχόλιο "Πιπεριάς": Οσο θα πλησιάζουμε προς τον Φλεβάρη του 2008 τόσο θα εδραιώνεται η πρωτιά του Τάσσου Παπαδόπουλου. Και όσο οι Μπίστηδες θα γράφουν εναντίον του, τόσο οι Ελληνες της Κύπρου θα τον στηρίζουν περισσότερο...