Friday, July 18, 2014

Tο Σάββατο 19/7 στο Magic Bus



Σάββατο 19/7 στο πρωινό δρομολόγιο του Magic Bus στον NovaΣΠΟΡ fm 94,6 από τις 9 μέχρι τις 11 το πρωί συνεπιβάτης ο μπλόγκερ ( Μη μαδάς τη μαργαρίτα) Leo Kastanas (Λεωνίδας Καστανάς). Θα μιλήσουμε για ποδόσφαιρο (& τον καϋμο μας τον Πανιώνιο), για πολιτική αλλά και για rock n roll. Στο ραδιόφωνο του λεωφορείου θα ακούγονται κομμάτια από (όχι τυχαία...) The River του μεγάλου Bruce Springsteen. Συντονιστείτε απο τις 9 μέχρι τις 11 στο NovaSport FM 94,6

Tuesday, July 15, 2014

This Land Is Mine

This Land Is Mine from Nina Paley on Vimeo.
Το βίντεο ανατρέχει όλη την ιστορία του Iσραήλ, της Παλαιστίνης, της γης της Κανάα, του Λεβάντε, των Φιλιστάιων και του εβραϊκού λαού γυρίζοντας χιλιάδες χρόνια πίσω.
Το βίντεο “This Land is Mine”, μια δημιουργία της Nina Paley, που πρωτοεμφανίστηκε στο Vimeo είναι αποκαλυπτικό, γιατί με έναν εξόχως ποιητικό και μουσικό τρόπο καταδυκνειει την αιματοβαμμένη ιστορία της περιοχής για την επικράτηση στην γη των Αβρααμικών θρησκειών! Περισσότερες εξηγήσεις για τις εικόνες του βίντεο και τους πολέμους στα εδάφη Παλαιστίνης- Ισραήλ από το μπλόγκ της Νίνα Πάλεϊ.... ΕΔΩ 

Friday, July 11, 2014

Να τελειώσουμε με το φαύλο παρελθόν!

"Όπως πληροφορήθηκα, ανάλογη επιστολή έστειλες σε πρόσωπα που κυβέρνησαν την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Κάλεσες, μάλιστα, σε αυτόν τον διάλογο ακόμη και πολιτικούς που μετέχουν σήμερα στην κυβέρνηση. Δεν αντιλαμβάνομαι πως οι άνθρωποι που έχουν αντικειμενική πολιτική ευθύνη (και ορισμένοι από αυτούς και προσωπική ευθύνη) για την κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα, θα είναι χρήσιμοι σε έναν διάλογο για τις λύσεις που απαιτούνται. Εκτός, αν ο διάλογος έχει τίτλο «τα λάθη που κάναμε», «όλα αυτά που δεν τολμήσαμε», «οι συντεχνίες που προστατεύσαμε»". 
Τα παραπάνω λόγια είναι απόσπασμα από την απάντηση (εδώ ολόκληρη) του επικεφαλής του "Ποταμιού" Σταύρου Θεοδωράκη στην επιστολή - πρόσκληση (εδώ ολόκληρη) του Φώτη Κουβέλη για διάλογο της λεγόμενης κεντροαριστεράς. Επιτέλους κάποιος έχει το θάρρος να πει δημόσια ότι αυτοί που έφεραν την χώρα στη σημερινή κατάσταση δεν μπορούν να εμφανίζονται ως "σωτήρες", δεν μπορούν να καλούνται να συγκροτήσουν προοδευτική, μεταρρυθμιστική, παράταξη. Επιτέλους ήρθε η στιγμή να μπει τέλος (πρωτίστως πολιτικό αλλά και κοινωνικό) στο φαύλο παρελθόν. Να απαλλαγεί η χώρα από τους πολιτικούς εκπροσώπους του. 
Αυτή θα έπρεπε να είναι η θέση και του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ως κόμμα της Αριστεράς ευαγγελίζεται μια άλλη, διαφορετική, δικαιότερη Ελλάδα. Αντί γι' αυτό όμως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει φορτωθεί ένα μεγάλο μέρος των εκπροσώπων του "Τσοβόλα δώστα όλα" και των πολιτικών εκπροσώπων που μετέτρεψαν το κοινωνικό κράτος ανταλλάξιμο υλικό για ψήφους.
Αλλά και εμείς αργήσαμε να καταλάβουμε ότι για τον ίδιο λόγο, "χάιδεμα" του παρελθόντος, απέτυχε η προσπάθεια των "58" που τόσοι αξιόλογοι άνθρωποι στήριξαν. Γι' αυτό και η "Ελιά" (που επίσης έδωσε ελπίδες...) κατέληξε ΠΑΣΟΚ & friends. Αποδείχθηκε με το πιο "σκληρό", πολιτικό τρόπο ότι το φαύλο παρελθόν δεν "ενσωματώνεται" (sic), δεν "μακιγιάρεται". Όσο και να το κρατάς στο... υπόγειο κάποια στιγμή θα βγει και πάλι στο... μπαλκόνι!
Η χώρα βιώνει μια μεγάλη πολιτική, οικονομική και κυρίως πολιτισμική κρίση. Την πολιτική ευθύνη την έχουν οι κυβερνήσεις που για δεκαετίες πολιτεύθηκαν με σημαία το λαϊκισμό. Κυβερνήσεις που έπαιρναν λάφυρο το κράτος και στη συνέχεια ως "φύλαρχοι" το αντάλλασσαν με ψηφουλάκια. Αυτό έχει τελείωσε οριστικά με "βίαιο" πολιτικό τρόπο. Με φτωχοποίηση μεγάλου μέρους του ελληνικού λαού. Με διάλυση της μεσαίας τάξης. Με νέο ρεύμα μετανάστευσης των παιδιών μας. Αν θέλουμε να βγούμε από το τούνελ πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα με θάρρος και αλήθεια. Αυτό δεν μπορεί να γίνει με "φθαρμένα" πολιτικά υλικά. Χρειάζονται νέες ριζοσπαστικές προτάσεις που θα ξεπερνούν τα στερεότυπα της μεταπολίτευσης, κυρίως όμως χρειάζεται να αναδειχθούν νέοι (πρωτίστως σε ιδέες και απόψεις) πολιτικά άνθρωποι που θα έχουν σαν εφόδιο την κοινωνική τους εργασία και όχι τα χρόνια σε κομματικά γραφεία. Άνδρες και γυναίκες που έχουν εργαστεί, έχουν δημιουργήσει, έχουν (ναι, ναι...) αποτύχει, αλλά που ξανασηκώθηκαν στα πόδια τους και δοκίμασαν ξανά. Μόνο με τέτοιους ενεργούς πολίτες θα απαλλαγούμε από τους "επαγγελματίες" και τους "αποσπασμένους" πολιτικάντηδες. Δύσκολο εγχείρημα, αλλά πιστεύω ότι αξίζει το κόπο...     

Υ.Γ. 1,2% στις ευρωεκλογές, διαγραφές βουλευτών, αποχωρήσεις στελεχών, διάλυση, εκφυλιστικά φαινόμενα. Μόνο θλίψη μπορώ να νιώθω για την κατάληξη της Δημοκρατικής Αριστεράς, το κόμμα που μαζί με πολλές και πολλούς συνιδρύσαμε το καλοκαίρι του 2010. Στο 2ο συνέδριο της ΔΗΜΑΡ τον Δεκέμβριο του 2013 είχα ανακοινώσει ότι το κόμμα μπαίνει σε αδιέξοδη πολιτική γραμμή (εδώ η τοποθέτηση μου) και γι' αυτό ουσιαστικά ανακοίνωσα την αποχώρηση μου από την ΔΗΜΑΡ. Η κατάληξη γνωστή και θλιβερή. Νιώθω την ανάγκη να θυμίσω ότι είμασταν καμιά δεκαριά μέλη της απερχόμενης (τότε) Κεντρικής Επιτροπής που είχαμε "κτυπήσει" καμπανάκι για την εκφυλιστική πορεία της ΔΗΜΑΡ. Δυστυχώς για διαφορετικούς λόγους πολλοί έκλεισαν τα αυτιά τους. Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα. 

Υ.Γ. 2 Σε ότι με αφορά θεωρώ καλύτερο προσωπικό πολιτικό οδηγό τα λόγια του Κώστα Κουλουφάκου από το "Προοίμιο γηρατειών" του 1963: «Ανήσυχος κοιτάζω στον καθρέφτη μου: Βέβαια! Το βρίσκω δύσκολο να κάθομαι ν’ ακούω τι λεν οι άλλοι. Ακόμα δυσκολότερο να παραδέχομαι αυτά που λένε οι άλλοι. Όλο και πιο πολύ βολεύομαι μέσα στα ρήγματα που μ’ άνοιξε η πολιορκία. Άρχισα κιόλας να μην πολυανησυχώ που δεν είμαι σε θέση πια να κάνω μια επανάσταση κάθε βδομάδα». 

Sunday, July 6, 2014

Η Κοινοτοπία του Κακού και το πνεύμα του ολοκληρωτισμού

Του Νίκου Μαραντζίδη

Η πρόσφατη εμπειρία του ξυλοδαρμού μου με οδήγησε να αναρωτηθώ τι ωθεί κάποιους εικοσάχρονους νέους να χτυπήσουν εν ψυχρώ, και μάλιστα με κλωτσιές στο κεφάλι, έναν άνθρωπο τον οποίο δεν γνωρίζουν, δεν τους έχει βλάψει και επιπλέον έχει τα διπλά τους χρόνια και κατά κάποιο τρόπο θα μπορούσε να είναι ο πατέρας τους, μόνο και μόνο επειδή διαφωνούν μαζί του. Επιπλέον, με απασχόλησε τι ώθησε κάποιους άλλους να δηλώσουν δημόσια: «εντάξει δεν έπαθε και τίποτε», «λίγα του έκαναν», «μήπως το άξιζε» και άλλα τέτοια.

Ο φανατισμός είναι η αιτία, απάντησε ένας φίλος μου. Ο φανατισμός είναι πράγματι η αναγκαία συνθήκη καθώς σε οπλίζει με τη βεβαιότητα πως κατέχεις τη μόνη αλήθεια. Μετατρέπει την ημιμάθεια σε αλαζονεία, οδηγεί στην άρνηση του διαφορετικού, στην περιφρόνηση και στο μίσος του αντιθέτου. Ο φανατισμός δημιουργεί τις συνθήκες για εκδήλωση βίας, αλλά δεν αρκεί από μόνος του. Ξέρω αρκετούς ανθρώπους που θα τους χαρακτήριζα φανατικούς σε διάφορους τομείς, στην πολιτική, στη θρησκεία ακόμη και στο ποδόσφαιρο, κανένας τους όμως δεν θα χτυπούσε ένα συνάνθρωπό του στα καλά καθούμενα.

Η έλλειψη λογικής, επισήμανε ένας άλλος φίλος. Οντως, η απουσία στοιχειώδους ικανότητας ορθολογικής ανάλυσης είναι μια σημαντική παράμετρος. Οπως το έχει διατυπώσει ο Κάρλο Τσιπόλα, βλάκας είναι αυτός που με τις ενέργειές του προκαλεί ζημιά σε κάποιον άλλον χωρίς να πετυχαίνει από την πράξη αυτή κάποιο πλεονέκτημα για τον εαυτό του και ενδεχομένως να ζημιώνεται κιόλας. Ενας άνθρωπος λοιπόν, που χωρίς λόγο δέρνει κάποιον άλλον έχει σίγουρα πλεόνασμα βλακείας. Και πάλι όμως, πρέπει να πω, πως γνωρίζω αρκετούς ανθρώπους που μειονεκτούν ως προς αυτά τα ζητήματα, αλλά δεν θα έφταναν ποτέ στο σημείο να χτυπήσουν απρόκλητα κάποιον άλλον.

Κατά τη γνώμη μου, το πιο βασικό χαρακτηριστικό των ανθρώπων που μπορούν να κάνουν τέτοιες πράξεις ή να τις υποστηρίξουν δημόσια, είναι η ανικανότητά τους να διακρίνουν τη διαφορά ανάμεσα στο καλό και το κακό. Πρόκειται γι’ αυτό, που η φιλόσοφος Χάνα Αρεντ περιέγραψε ως κοινοτοπία του κακού. Οι άνθρωποι που είναι ικανοί να κάνουν τα μεγαλύτερα εγκλήματα δεν απέχουν τόσο πολύ από τον καθένα μας, δεν είναι τα τέρατα που φανταζόμαστε, είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Αυτά τα άτομα κι όταν κάνουν το μεγαλύτερο κακό δεν το αντιλαμβάνονται, δεν αισθάνονται ενοχές, δεν ντρέπονται. Κι αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό γιατί η ντροπή θέτει όρια στο κακό, που χωρίς αυτήν δεν υπάρχουν.

Η ιδεολογία αποτελεί τον παράγοντα εκείνο, που πέρα από την ατομική ιδιοσυγκρασία, ευθύνεται περισσότερο για την ανικανότητα κάποιου ατόμου να διαχωρίσει το καλό από το κακό. Μερικές ιδεολογίες έχουν, συγκριτικά με άλλες, το διαβολικό χάρισμα μαγεύοντας τους ανθρώπους, όπως η Κίρκη τους ναύτες του Οδυσσέα, να μπορούν υπό κατάλληλες συνθήκες να μετατρέψουν ανθρώπους σε γουρούνια. Στη σύγχρονη εποχή, τίποτε δεν μπόρεσε να ανταγωνιστεί σε γοητεία τις μεγάλες μεσσιανικές ιδεολογίες: κομμουνισμός, αναρχισμός, φασισμός, φονταμενταλισμός. Ολες οι παραπάνω εγκαθίδρυσαν ολοκληρωτικά καθεστώτα όπου κατέλαβαν την εξουσία.

Η εναπόθεση στις αγκάλες μιας μεσσιανικής ολοκληρωτικής ιδεολογίας που υπόσχεται τον επίγειο παράδεισο και τη δημιουργία του «νέου ανθρώπου» συνεπαίρνει κάποιους τόσο πολύ ώστε αυτό να λειτουργεί ως αναισθητικό που κοιμίζει τη συνείδηση. Ο μεσσιανισμός είναι το όπιο των συνειδήσεων. Εξαιτίας της τρομακτικής γοητείας τους πάνω στους ανθρώπους, οι μεσσιανικές ιδεολογίες χειραγωγούν τα άτομα, τα στεγνώνουν από ανθρωπιά, τα απαλλάσσουν από την υποχρέωση μιας ατομικής, συχνά άβολης, ηθικής. Δεν είναι τυχαίο πως τόσο ο φασισμός όσο και ο κομμουνισμός χαρακτήριζαν ως μικροαστικό και τιποτένιο τον ανθρωπισμό.

Γι’ αυτόν τον λόγο η κτηνώδης βία έναντι των αντιπάλων τους γίνεται αντιληπτή από τους οπαδούς αυτών των ιδεολογιών ως «δίκαιη». Στη σταλινική ΕΣΣΔ και τη χιτλερική Γερμανία, για παράδειγμα, όσοι δεν μαγεύονταν από τη δύναμη της ιδεολογίας, υφίσταντο την κτηνώδη δύναμη του απόλυτου τρόμου, του οποίου η διαφορά με άλλα αυταρχικά καθεστώτα δεν βρίσκεται μόνο στην έκταση της βίας αλλά και στην ανερυθρίαστη συμμετοχή σε αυτήν των ίδιων των πολιτών. Στον ολοκληρωτισμό η εξουσία ωθεί και ανταμείβει τους πολίτες που επιτηρούν και βασανίζουν άλλους πολίτες στο όνομα της ιδεολογίας. Εκατομμύρια καταδόσεις (μέχρι και τα παιδιά παροτρύνονταν να καταδίδουν τους γονείς τους) και χιλιάδες ξυλοδαρμοί «ανυπάκουων» πολιτών λάμβαναν χώρα κάθε μέρα. Ο ολοκληρωτισμός ως καθεστώς μετατρέπει την κοινωνία σε φάρμα των ζώων.

Ποια μπορεί να είναι η αντίσταση στην κοινοτοπία του κακού; Μακροπρόθεσμα η απάντηση είναι μόνο μία: η ανθρωπιστική παιδεία και η επίμονη καλλιέργεια των αξιών του σεβασμού του άλλου και της ανεκτικότητας. Ο μεσσιανισμός αντιμετωπίζεται μόνο με παιδεία και Κράτος Δικαίου. Σε τελική ανάλυση, από τότε που μάθαμε για το Αουσβιτς και τα Γκουλάγκ, από τότε που η δύναμη του ολοκληρωτισμού αφάνισε εκατομμύρια ανθρώπους σε Ανατολή και Δύση, δεν έχουμε πια καμιά δικαιολογία.

* Ο κ. Νίκος Μαραντζίδης είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Καρόλου στην Πράγα και στο Πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας.

Πηγή: Εφημερίδα Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Friday, July 4, 2014

Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ 4 Ιουλίου 1776

Όταν κατά την Πορεία των ανθρωπίνων γεγονότων γίνεται απαραίτητο για έναν λαό να λύσει τους πολιτικούς δεσμούς οι οποίοι τον συνδέουν με άλλον και να αναλάβει ανάμεσα στις δυνάμεις της γης την ξεχωριστή και ίση θέση την οποία δικαιούται από τους Νόμους της Φύσης και τον Θεό της Φύσης, στοιχειώδης σεβασμός προς τη γνώμη της ανθρωπότητας επιβάλει [στο λαό αυτό] να διακηρύξει τα αίτια που τον ωθούν στον διαχωρισμό.

Δεχόμαστε τις εξής αλήθειες ως αυταπόδεικτες, πως όλοι οι άνθρωποι δημιουργούνται ίσοι, και προικίζονται από τον Δημιουργό τους με συγκεκριμένα απαραβίαστα Δικαιώματα, μεταξύ των οποίων είναι το δικαίωμα στη Ζωή, το δικαίωμα στην Ελευθερία, και το δικαίωμα στην επιδίωξη της Ευτυχίας.

Πως για να εξασφαλιστούν αυτά τα δικαιώματα, ιδρύονται Κυβερνήσεις μεταξύ των Ανθρώπων, αντλώντας τις εύλογες εξουσίες τους από την συναίνεση των κυβερνημένων.

Πως όποτε μια Μορφή Κυβέρνησης γίνεται καταστροφική για τους σκοπούς αυτούς, είναι Δικαίωμα του Λαού να την αλλάξει ή να την καταργήσει, και να εγκαταστήσει νέα Κυβέρνηση θέτοντας τα θεμέλιά της σε τέτοιες αρχές και οργανώνοντας τις εξουσίες της σε τέτοια μορφή, ώστε να φανεί πιθανότερο να επιφέρει την Ασφάλεια και την Ευτυχία του. Η σύνεση, όντως, επιβάλλει πως Κυβερνήσεις από καιρό εγκαθιδρυμένες δεν θα πρέπει να αλλάζουν για επουσιώδεις και πρόσκαιρους λόγους· και ανάλογα, η εμπειρία έχει δείξει ότι η ανθρωπότητα είναι περισσότερο διατεθειμένη να υπομείνει, όσο το κακό υπομένεται, παρά να διορθώσει την πορεία της καταργώντας μορφές [διακυβέρνησης] στις οποίες είναι μαθημένη. Όταν όμως μια μακρά σειρά καταχρήσεων και σφετερισμών, συνεχώς με τον ίδιο σκοπό, μαρτυρά πλεκτάνη υποταγής [του Λαού] στον απόλυτο Δεσποτισμό, είναι δικαίωμά του, είναι καθήκον του, να αποτινάξει τέτοια Κυβέρνηση και να εγκαθιδρύσει νέους Φύλακες για τη μελλοντική του ασφάλεια.

Τέτοια υπήρξε η υπομονετική ανοχή αυτών των Αποικιών· και τέτοια είναι σήμερα η ανάγκη που τις υποχρεώνει να αλλάξουν το προηγούμενο Σύστημα της Διακυβέρνησής τους. Η ιστορία του σημερινού Βασιλέως της Μεγάλης Βρετανίας είναι μια ιστορία επανειλημμένων αδικιών και σφετερισμών, με άμεσο σκοπό την εγκαθίδρυση απόλυτης Τυραννίας σ΄αυτές τις Πολιτείες. Προς απόδειξη αυτών, ας παραθέσουμε τα δεδομένα στον ειλικρινή κόσμο.

Έχει αρνηθεί [ο Βασιλιάς] την επικύρωση των πιο ευεργετικών και αναγκαίων για το κοινό καλό νόμων.

Έχει απαγορεύσει στους Κυβερνήτες του να θεσπίζουν Νόμους άμεσης και επείγουσας σημασίας, εκτός και αν αυτοί τελούν υπό αίρεση μέχρι την συγκατάθεσή του. Και όσο τελούν υπό αίρεση έχει εντελώς περιφρονήσει να ασχοληθεί με αυτούς.

Έχει αρνηθεί να θεσπίσει άλλους Νόμους για την εξυπηρέτηση κατοίκων μεγάλων περιφερειών, εκτός κι αν οι κάτοικοι αυτοί θα απεμπολούσαν το δικαίωμα της Αντιπροσώπευσης στην Νομοθετική Εξουσία· ένα δικαίωμα ανεκτίμητο για αυτούς και δεινό μόνο για τυράννους.

Έχει συγκαλέσει νομοθετικά σώματα σε τόπους ασυνήθιστους, ακατάλληλους και απομακρυσμένους από τους χώρους φύλαξης των Δημόσιων Αρχείων τους, με μόνο σκοπό να εξαντλήσει τα μέλη τους μέχρις να συμμορφωθούν με τα μέτρα του.

Έχει επανειλημμένα διαλύσει Βουλές Αντιπροσώπων, επειδή αντιτάχθηκαν γενναία στις δικές του επιβουλές κατά των δικαιωμάτων του λαού.

Έχει αρνηθεί για πολύ καιρό, κατόπιν τέτοιων διαλύσεων, να διεξάγει νέες εκλογές, κατά συνέπεια η νομοθετική εξουσία, ακατάλυτη καθ'εαυτή, περιήλθε σε ολόκληρο τον λαό ώστε να ασκείται από αυτόν· η Πολιτεία παρέμενε εν το μεταξύ εκτεθειμένη σε όλους τους κινδύνους επιδρομής από έξω, και αναταραχής από μέσα.

Έχει πασχίσει να εμποδίσει την αύξηση του πληθυσμού των πολιτειών· για το σκοπό αυτό έφερε προσκόμματα στην εφαρμογή των νόμων για την πολιτογράφηση των ξένων· αρνήθηκε να εγκρίνει άλλους για να ενθαρρύνει τη μετανάστευση και επέβαλλε επιπλέον προϋποθέσεις για την παραχώρηση εκτάσεων γης.

Έχει παρεμποδίσει την απονομή δικαιοσύνης αρνούμενος την κύρωση νόμων για τη σύσταση δικαστικών αρχών.

Έχει καταστήσει τους Δικαστές εξαρτώμενους μόνο από τη Βούλησή του για τη θητεία τους, και του ποσού και της καταβολής του μισθού τους.

Έχει θεσμοθετήσει πολυάριθμες νέες θέσεις και έστειλε εδώ ορδές υπαλλήλων που καταπιέζουν το λαό μας και απομυζούν τα υπάρχοντά του.

Έχει διατηρήσει ανάμεσά μας, σε καιρούς ειρήνης, Μόνιμο Στρατό χωρίς τη συγκατάθεση των νομοθετών μας.

Επιχείρησε να καταστήσει τη στρατιωτική εξουσία ανεξάρτητη και ανώτερη της πολιτικής εξουσίας.

Έχει συνεργήσει με άλλους με σκοπό να μας υποβάλουν σε μια δικαιοδοσία ξένη προς το σύνταγμά μας, και μη αποδεκτή από τους νόμους μας· κυρώνοντας τις υποτιθέμενες νομοθετικές τους πράξεις:

Για να σταθμεύει μεγάλα σώματα ενόπλων στρατιωτών ανάμεσά μας·

Για να τα προστατεύει, με εικονικές Δίκες, από την τιμωρία για τους φόνους που διαπράττουν κατά των κατοίκων αυτών των Πολιτειών·

Για να αποκόβει όλες μας τις Συναλλαγές με τον υπόλοιπο κόσμο·

Για να μας επιβάλλει Φόρους δίχως τη συγκατάθεσή μας·

Για να μας στερεί, σε πολλές περιπτώσεις, το ευεργέτημα της Δίκης από Ενόρκους·

Για να μας στέλνει πέρα από τους Ωκεανούς για να δικαστούμε για ανυπόστατα αδικήματα·

Για να καταργεί το ελεύθερο Σύστημα των Αγγλικών Νόμων σε μια όμορη Επαρχία, ιδρύει σε αυτήν μια Αυθαίρετη κυβέρνηση, και επεκτείνει τα Όριά της ώστε να την καταστήσει αμέσως ένα υπόδειγμα και ένα κατάλληλο εργαλείο για να εισαγάγει την ίδια απόλυτη εξουσία σε αυτές τις Αποικίες·

Για να καταλύει τους Καταστατικούς Χάρτες μας, να καταργεί τους πιο πολύτιμους νόμους μας και να μεταβάλει ριζικά τον τρόπο διακυβέρνησής μας.

Για να αναστείλουν τη λειτουργία των νομοθετικών σωμάτων μας, οικειοποιήθηκαν [ο Βασιλιάς και οι συνεργοί του] την εξουσία να νομοθετούν για μας σε οποιαδήποτε περίπτωση.

Παραιτήθηκε του δικαιώματός του να κυβερνά εδώ, εφόσον αποκήρυξε την Προστασία του και διεξάγει πόλεμο εναντίον μας.

Λεηλάτησε τις θάλασσές μας, ρήμαξε τις ακτές μας, κατέκαψε τις πόλεις μας και κατέστρεψε τις ζωές του λαού μας.

Μεταφέρει ήδη ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις ξένων μισθοφόρων για να ολοκληρώσουν το έργο θανάτου, ερήμωσης και τυραννίας που ξεκίνησε ήδη με Σκληρότητα και Προδοσία, παραδείγματα των οποίων δύσκολα θα μπορούσε να συναντήσει κανείς και στις πιο βάρβαρες εποχές, και είναι εντελώς ανάξιες ηγέτη πολιτισμένου έθνους.

Υποχρέωσε τους συμπολίτες μας που αιχμαλώτισε στην ανοιχτή θάλασσα να πάρουν τα όπλα εναντίον της χώρας τους και είτε να μεταβληθούν σε εκτελεστές των φίλων και αδελφών τους, είτε να δολοφονηθούν απ'αυτούς.

Προκάλεσε ντόπιες εξεγέρσεις ανάμεσά μας και προσπάθησε να κατευθύνει εναντίον των κατοίκων της παραμεθορίου μας, τους ανηλεείς Αγρίους Ινδιάνους των οποίων η γνωστή πολεμική μέθοδος είναι ο αδιάκριτος αφανισμός [ανθρώπων] όλων των ηλικιών, φύλου και κοινωνικής τάξης.

Σε κάθε στάδιο αυτής της καταδυνάστευσης έχουμε αιτηθεί θεραπείας με την μεγαλύτερη σεμνότητα: μα οι επανειλημμένες μας εκκλήσεις έχουν απαντηθεί μόνο με επανειλημμένες αδικίες. Ένας Ηγεμόνας του οποίου ο χαρακτήρας έχει όλα τα γνωρίσματα που αρμόζουν σε έναν Τύραννο, είναι ακατάλληλος για ηγέτης ελεύθερων ανθρώπων.

Ούτε παραμελήσαμε τις υποχρεώσεις προς τους Βρετανούς αδελφούς μας. Τους προειδοποιήσαμε κατά καιρούς για τις απόπειρες των νομοθετικών σωμάτων τους να επεκτείνουν την αυθαίρετη δικαιοδοσία τους στις υποθέσεις μας. Τους υπενθυμίσαμε τις περιστάσεις της μετανάστευσης και εγκατάστασής μας εδώ.

Απευθύναμε έκκληση στο έμφυτο αίσθημα δικαιοσύνης και μεγαλοθυμίας τους και επικαλεστήκαμε τους δεσμούς της κοινής καταγωγής μας για να αποκηρύξουν αυτές τις πράξεις σφετερισμού, οι οποίες αναπότρεπτα θα διαρρήγνυαν τους δεσμούς και την αλληλογραφία μας. Και αυτοί κώφευσαν στη φωνή της δικαιοσύνης και της συγγένειας. Οφείλουμε, κατά συνέπεια να ενδώσουμε στην ανάγκη που επιβάλει το χωρισμό μας και να τους θεωρούμε, όπως και το υπόλοιπο της ανθρωπότητας, εχθρούς στον πόλεμο και φίλους στην ειρήνη.

Συνεπώς, εμείς, οι αντιπρόσωποι των ενωμένων Πολιτειών της Αμερικής, αφού συγκαλέσαμε Γενική Συνέλευση, επικαλούμενοι τον Υπέρτατο Κριτή του κόσμου ως μάρτυρα των προθέσεών μας, διακηρύσσουμε και δηλώνουμε επισήμως, στο όνομα και με εξουσία του αγαθού λαού των αποικιών αυτών, ότι αυτές οι ενωμένες Αποικίες, αποτελούν και δικαιωματικά οφείλουν να αποτελέσουν ελεύθερες και ανεξάρτητες πολιτείες, ότι απαλλάσσονται από κάθε πίστη και υποταγή προς το Βρετανικό Στέμμα, και ότι κάθε πολιτικός δεσμός μεταξύ αυτών και του Βρετανικού Κράτους λύεται και πλέον δεν υφίσταται· και ότι ως ελεύθερες και ανεξάρτητες πολιτείες έχουν πλήρη ισχύ να κηρύξουν πόλεμο, να συνομολογήσουν ειρήνη, να συνάψουν συμμαχίες, να καθιερώσουν εμπόριο και να προβούν σε κάθε είδους συμφωνίες και ενέργειες που χαρακτηρίζουν τα ανεξάρτητα κράτη. 

Και προς στήριξη αυτής της διακήρυξης, έχοντας ακλόνητη πίστη στην προστασία της Θείας Πρόνοιας, αμοιβαία δεσμεύουμε μεταξύ μας τις Ζωές μας, τις Περιουσίες μας και την ιερή Τιμή μας.

Thursday, July 3, 2014

«Ελληνικές συνταγές για επιβίωση»

Πριν από περίπου ένα χρόνο παντού διαβάζαμε για τα τέλεια μακαρόν, που δεν τα βρίσκει κανείς στο Παρίσι, αλλά εδώ, στην Αθήνα. Μια συνταγή επιτυχίας, μια συνταγή αντίστασης στην μαύρη τρύπα της κρίσης: Η Δέσποινα Αντύπα και ο σύζυγός της απολύθηκαν από την εφημερίδα που έγραφαν, η ίδια άρχιζε να δοκιμάζει συνταγές μακαρόν στο σπίτι, έστησε μια μικρή επιχείρηση μέσω διαδικτύου μέχρι που αναγκάστηκε να τα εγκαταλείψει και να φύγει στις Βρυξέλλες. Η ίδια εξήγησε την περιπέτεια της στους New York Times.

Με τον τίτλο «Ελληνικές συνταγές για επιβίωση» η Δέσποινα Αντυπα αφηγείται την ιστορία της.«Το να επιβιώσεις από μια οξεία οικονομική κρίση είναι σαν να βγαίνεις ζωντανός από ένα αεροπορικό δυστύχημα. Δεν θα είσαι ποτέ ξανά ο ίδιος».

H Δέσποινα Αντύπα εξηγεί πως η ίδια και ο σύζυγός της εργάζονταν σε μεγάλη εφημερίδα και αισθανόταν ασφαλής. Μέχρι που είδε ανθρώπους γύρω της να μένουν άνεργοι και αποφάσισε να μάθει κάτι καινούριο: Ετσι βρέθηκε τα απογεύματα να παρακολουθεί μέχρι τις 10 το βράδυ μαθήματα ζαχαροπλαστικής. Οταν το 2011 τόσο αυτή όσο κα ο συζυγός της βρέθηκαν άνεργοι, η δημιουργία γλυκισμάτων έγινε η θεραπεία της για να αντιμετωπίσει την απόγνωση. Ετσι αποφάσισε να φτιάξει το τέλειο μακαρόν.

«Ο τρόμος των απλήρωτων λογαριασμών αντικαταστάθηκε από την αγωνία μου να καταφέρω να φτιάξω το τέλειο μακαρόν» γράφει στους New York Times. «Και αντί να κλαίω από απόγνωση για το μαύρο μέλλον, δάκρυζα πάνω από τον φούρνο μου επειδή οι μικρές λεπτεπίλεπτες δημιουργίες μου δεν μπορούσαν να κρατήσουν το σωστό σχήμα. Μετά από περισσότερες από 3.000 δοκιμές κατάφερα να φτιάξω τα τέλεια μακαρόν. Ημουν πια έτοιμη να τα πουλήσω».

Επένδυσε κάθε ευρώ που είχε για να βγάλει υψηλής ποιότητας φωτογραφίας, να σχεδιάζει ένα άψογο site, να φτιάξει μια κομψή συσκευασία. Ετσι γεννήθηκε το Le macaron grec μέσα σε μικρά κουτιά στο χρώμα της πράσινης ελιάς. Το Le macaron grec έγινε αυτομάτως επιτυχία, δεχόταν παραγγελίες, ακόμη και το περίφημο Huffington Post αφιέρωσε στη μικρή επιχείρηση ένα άρθρο τον Μάιο του 2013.

«Ομως, όπς συμβαίνει συχνά στην Ελλάδα, οι γραφειοκράτες είχαν άλλα σχέδια. Σε μια χώρα όπου σε βλέπουν θετικά όταν ξοδεύεις χρήματα, αλλά θεωρείσαι εγκληματίας όταν βγάζεις χρήματα, το να στήσεις μια επιχείρηση είναι εφιάλτης», γράφει η Δέσποινα Αντύπα. «Οι απαιτήσεις ήταν εξωπραγματικές και συμπεριελάμβαναν προκαταβολή φόρων ύψους 50% των προσδοκώμενων κερδών την πρώτη διετία. Και οι φόροι αυτοί συλλέγονται ακόμα και αν η επιχείρηση έχει ζημίες. Χρειαζόμουν μόνο 20 τετραγωνικά μέτρα για την επιχείρησή μου, όμως οι επιθεωρητές μου είπαν ότι δεν θα μου δώσουν άδεια αν δεν έχω τουλάχιστον 150 τ.μ. Αναγκάστηκα να έχω ξεχωριστή τουαλέτα για τους πελάτες, αν και δεν δεχόμουν επισκέψεις πελατών. Η πυροσβεστική ήθελε να έχω έξοδο κινδύνου εκεί που ο δήμος απαιτούσε να χτίσω έναν τοίχο.»

Ετσι, τον χειμώνα του 2013 η επιχείρηση έκλεισε, λίγο πριν προλάβει να εκτιναχθεί. «Το site και μερικά άδεια κουτιά στο πάνω ράφι της ντουλάπας είναι η μοναδική μαρτυρία του άδοξου τέλους ενός ονείρου.» Τότε μια πρόταση προκειμένου να αναλάβει ο σύζυγός της ένα site στις Βρυξέλλες, την οδήγησε να πακετάρει τα πραγματά της και να μετακομίσει στις Βρυξέλλες αφήνοντας πίσω τα πάντα.

Wednesday, July 2, 2014

Προς στιγμήν μου φάνηκαν χρυσαυγίτες…

Του Νίκου Μαραντζίδη

Μετά τη χθεσινή παρουσία των ακτιβιστών στο κεφάλι μου σκέφτηκα πως θα άξιζε να γράψω δυο λέξεις προβληματισμού:

1. Θέλω καταρχήν να παροτρύνω τους ακτιβιστές της εξτρεμιστικής δεξιάς και αυτούς του αντεξουσιαστικού χώρου να αντιμετωπίσουν το στυλιστικό τους ζήτημα. Όταν ήρθαν κοντά μου οι ακτιβιστές, φορώντας μαύρο συνολάκι (παντελόνι και μπλούζα) και κουρεμένοι όπως ήταν (mainstream κοντό κούρεμα), μόλις άρχισαν τα πρώτα ήπια “γαλλικά” (τι είναι αυτά ρε που γράφεις και τέτοια) είπα από μέσα μου :”ωχ χρυσαυγίτες”. Μετά μου μεινε το ωχ αλλά είχα κάνει λάθος δεν ήταν οπαδοί του τρίτου Ράιχ αλλά ιδεολόγοι της κολεκτιβιστικής κοινωνίας που απελευθερώνει τους ανθρώπους από τις ανάγκες τους (όπως από την ανάγκη να λες τη γνώμη σου ελεύθερα για παράδειγμα που είναι μια κακή αστική συνήθεια). Απ’έξω ήταν όμοιοι με τους χρυσαυγίτες, αλλά φυσικά εγώ ο αντιδραστικός και ανιστόρητος οπαδός της θεωρίας των δύο άκρων δεν διέκρινα το ριζικά διαφορετικό ψυχικό τους πλούτο που κρύβεται επιμελώς κάτω από την όμοια σχεδόν εμφάνιση.

2. Πρέπει να εκφράσω την ευαρέσκεια μου για γεγονός πως άλλο πράγμα οι ελβιέλες της αταξικής κοινωνίας και άλλο οι μπότες του φασισμού. Επ’ αυτού οφείλω να υπογραμμίσω πως η διάκριση είναι πολύ σημαντική. Οι ελβιέλες όταν τις τρως στο κεφάλι είναι μαλακές και δεν αφήνουν σημάδια, σε αντίθεση με τις μπότες.Ελπίζω βέβαια τώρα να μην δίνω ιδέες στους ακτιβιστές της κολεκτιβιστικής αταξικής κοινωνίας και αρχίσουν τις αλλαγές μόλις που αρχίσαμε να συνηθίζουμε.

3.Μου έκανε πολύ θετική εντύπωση η φράση του ενός ακτιβιστή: “μίλα ρε με το καλό γιατί αλλιώς θα σε κάνουμε να μιλήσεις με το άγριο”. Με τέτοια ποσοστά ανεργίας, νέα παιδιά να διαθέτουν έμφυτες και να καλλιεργούν τις τεχνικές της ανάκρισης νομίζω πως δεν πρέπει να πάνε χαμένα και πρέπει να αξιοποιηθούν στο μέλλον σε τέτοιες θέσεις ευθύνης. Επειδή καταλαβαίνω πως δεν θα θέλουν να υπηρετήσουν το άθλιο καπιταλιστικό κράτος, σκέφτομαι πως ο κόσμος είναι γεμάτος αταξικές ευκαιρίες σαν της Β.Κορέας ή της Κούβας.

4. Προτρέπω σε όσους βρεθούν σε ανάλογη κατάσταση με τη δική μου στο μέλλον να μην ειρωνεύονται τους ακτιβιστές. Το ερώτημα μου “είστε ανακριτές παιδιά;” εκνεύρισε τους ακτιβιστές και τους έκανε να παραφερθούν.

5. Όσοι (ποδοσφαιρόφιλοι΄και μουντιαλικοί) δεν είδατε το Βέλγιο-ΗΠΑ χθες χάσατε. Εγώ ξεκίνησα ως οπαδός του Βελγίου και κατέληξα να υποστηρίζω τις ΗΠΑ (μπορεί πάλι γιαυτό να φταίει και ο γενικός ιδεολογικός κατήφορος που έχω πάρει, τι να πω).

6. Για τα υπόλοιπα θα μιλήσουμε άλλη στιγμή, προς το παρών να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους όσοι μου συμπαραστάθηκαν και μου συμπαραστέκονται από χθες καθώς και τα μέσα ενημέρωσης. Μπορεί να μου τελείωσαν την μπαταρία του κινητού δύο φορές, να έκαψαν το αυτί μου από την υπερθέρμανση και να μην με έχουν αφήσει να κάνω καμιά άλλη δουλειά αλλά πέρα από τα αστεία η παρουσία τους υπήρξε πολύτιμη και τους ευγνωμονώ.

Y.Γ Επίσης, θέλω να διευκρινίσω πως ΔΕΝ είμαι στέλεχος του Ποταμιού.


ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ:

Ηλίας Κανέλης: "Ο Νίκος Μαραντζίδης, η βία, η Αριστερά και η δημοκρατία 

Αντρέας Πετρουλάκης: "Αριστερή βία κατά του Νίκου Μαραντζίδη"

Tuesday, July 1, 2014

Άκουσα, είδα, σκέφτομαι και γράφω…

Του Μιχάλη Γ. Τριανταφυλλίδη

Το καινούργιο φτιάχνεται, με καινούργιες ιδέες και φρέσκες αντιλήψεις…οι απλές μετονομασίες, δεν συνεισφέρουν με τίποτε, στη νέα εποχή για την πολιτική, που έχει ανάγκη ο τόπος και οι πολίτες…

Τα κόμματα νέου τύπου, όπως και να σουλουπωθούν, παραμένουν μηχανισμοί αναποτελεσματικοί και κυρίως απολύτως αναχρονιστικοί, σε σχέση με τις σημερινές ανάγκες της πολιτικής ζωής και της κοινωνίας…

Όσα μεϊκάπια και πούντρες και να βάλεις, στην πυραμίδα και το συγκεντρωτισμό, δεν μπορεί να ομορφαίνει και να δείξει διαφορετικός…

Την κεντρική επιτροπή και το πολιτ μπιρό, όσο και να προσπαθείς να αμβλύνεις τα απαίσια χαρακτηριστικά τους, εφευρίσκοντας λέξεις και ονομασίες ελκυστικές, τόσο πιο αποκρουστικά δείχνουν,τα βαθιά τους γερατειά και κυρίως την έντονη μούχλα, ενός συγκεντρωτισμού που σκοτώνει, κάθε έννοια πρωτοβουλίας και αυτόβουλης εθελοντικής οργάνωσης…

Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του πολιτικού συστήματος, που σάπιο κάθεται και μας κοιτάει τελείως ειρωνικά από ψηλά, επειδή ακόμη δεν το ακουμπάμε, είναι ο συγκεντρωτισμός…

Όσοι νομοί και νομίδια, όσες αποφάσεις δήθεν για θεσμούς αποκέντρωσης, έστω και αποσυγκέντρωσης, να ψηφιστούν και να φανούν στον ορίζοντα, η κεντρική εξουσία δεν αποχωρίζεται, ούτε μισό από τα προνόμια και τις λεγόμενες αρμοδιότητες της…οπότε κούφια λόγια, η αποκέντρωση, η αυτοδιοίκηση και πάει λέγοντας…το ίδιο ακριβώς και τα κόμματα…αρχηγός, πρόεδρας, επικεφαλής ή όπως αλλιώς, η νομενκλατούρα και τελείωσε το σύστημα της «δημοκρατίας»…

Πιστεύω λοιπόν, πως καλό θα ήταν να εφεύρουμε, να φτιάξουμε, να πειραματιστούμε έστω, με νέες δομές περιφερειακού χαρακτήρα… να δούμε πως μια ομάδα πολιτών, μπορεί να σκέφτεται και παράγει πολιτική για τον τόπο της, για το μικρό και καθημερινό κι ας αφήσουμε για μετά τα υψιπετή…

Μη με πείτε πάλι, την ίδια ανόητη φούσκα, δήθεν ερώτηση καίρια και δηκτική, καλά και για την εξωτερική πολιτική, την οικονομική πολιτική και την παιδεία, περιφερειακά θα αποφασίζουμε;;;

Όχι, αλλά δεν θα χειραγωγούμε τον πολίτη-συμμέτοχο, με τη δήθεν δημοκρατική μας φενάκη, και το δήθεν διάλογο περί τις πολιτικές αυτές…

Σε θεματικό συνέδριο, όπου θα κληθούν να μιλήσουν, άνθρωποι που γνωρίζουν, θα βγάλουμε συμπεράσματα και μετά συζητάμε και τις προτάσεις μας…αλλά που σκαμπάζουν…για την οικονομική πολιτική για παράδειγμα χρειαζόμαστε λογιστές καλούς και δραστήριους μεσα στην αγορά και τη καθημερινή τρέλλα, διότι πήξαμε στον ακαδημαϊζμό και το απολύτως κενό….

Όπως και για την εξωτερική πολιτική, απαιτείται στη συζήτηση να συμμετέχουν και διπλωματικοί, αλλά και πολιτικοί της πράξης και κυρίως αντίστοιχοι και από τις γειτονικές χώρες και την ΕΕ, διότι έτσι μπορείς να αντιληφθείς το γίγνεσθαι γύρω σου….

Κι όλα αυτά θα επαναλαμβάνονται κάθε δυο τρία χρόνια, αναλόγως των αναγκών και θα συζητιούνται τα συμπεράσματα και κυρίως οι προτάσεις…

Τη δεκαετία του 80 το Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, ακόμη επί Μπερλιγκουέρ, είχε αναθεωρήσει πλήρως την αντίληψη του, περί μελών και μη μελών και φίλων και όλα τα λοιπά…

Ούτως ή άλλως η συμμετοχή του μέλους σε έναν πολιτικό σχηματισμό είναι εθελοντική… συμφωνεί με την πολιτική του σχηματισμού συμμετέχει…δεν συμφωνεί, φεύγει και πηγαίνει στην άκρια…

Στο σύγχρονο κόμμα, του 21ου αιώνα, η έννοια μέλος και συμμετοχή, έχουν πολλές παραμέτρους διαφορετικές και πολύ πιο ελαστικές, αναγκαστικά, απ ότι στο παρελθόν… συμφωνούμε για παράδειγμα στην ιδιωτικοποίηση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, με κάποιον τρόπο, πηγαίνουμε μαζί και χτίζουμε κίνημα για να προχωρήσει η υπόθεση αυτή…διαφωνούμε για την αντίστοιχη ιδιωτικοποίηση της ευαθ είμαστε χώρια…δεν κατάλαβα από πότε εν ονόματι της ποιας αποτελεσματικότητας και αηδίας, θα πρέπει να ομονοούμε και να κουνάμε τις σημαίες…

Για το λόγο τούτο, πιστεύω ότι ο κόσμος που ακολουθεί το ποτάμι σήμερα και επί της ουσίας πειραματίζεται, σε παλιούς καμβάδες θέλοντας όμως να τους ανανεώσει ή καλύτερα να τους αλλάξει ριζικά, μαζί με όλους τους πολίτες καλής θέλησης, που έχουν κουραστεί από την αδράνεια και την ακινησία, τον Οκτώβρη μέσα από χίλιες πρωτοβουλίες πολιτών, σ όλη την Ελλάδα, θα δώσουν την ώθηση για το καινούργιο, που ξεκίνησε με το συνέδριο του ποταμιού και χρειάζεται συνέχεια…