Του Δημήτρη Γ. Μαγριπλή
Τον Μάκη τον γνώρισα πριν πολλά χρόνια. Ήταν στην εποχή της αθωότητας, πριν την εποχή της αφθονίας, τότε που ακόμη μοιραζόμαστε το χαρτζιλίκι και τα όνειρα ….Τον θυμάμαι πάνω στην βέσπα να έρχεται σε εκείνες τις ατελείωτες συναντήσεις , στην Φαλήρου (στο Κουκάκι), στα γραφεία του «Ρήγα». Άλλοτε συμφωνούσαμε και πότε – πότε τσακωνόμασταν για το μέλλον του σοσιαλισμού και την κοινωνία που ευτυχώς ακόμη ερχόταν….Τον ξαναείδα στο ιδιωτικό κανάλι ΣΤΑΡ. Υπεύθυνος του αθλητικού ρεπορτάζ. Ίδιος…Φυσικά τον διάβαζα σε αθλητικές εφημερίδες. Πανιώνιος, πράμα σπάνιο. Σαν μπλόγκερ τον παρακολουθώ στην «Κόκκινη πιπεριά». Εκεί εμπλέκεται ο χριστιανισμός με την αριστερά και το ποδόσφαιρο με την πολιτική. Ομολογώ από τις πιο ποιοτικές σελίδες του διαδικτύου. Κατά καιρούς φιλοξενεί και δικά μου διηγήματα. Έτσι συναντιέμαι ξανά με φίλους παλιούς, που σαν τον Μάκη Διόγο, ακόμη είναι παρόντες στα γεγονότα και τις εξελίξεις του τόπου, αλλά και σαν παράγοντες, στην πιθανότητα να αλλάξει προς το καλύτερο και ποιοτικά επιθυμητό. Ας τον ανακρίνουμε λοιπόν….
Αθλητικογράφος, μπλόγκερ, συγγραφέας, τι από όλα υπερισχύει μέσα σου;
Απ.: «Η αθλητική δημοσιογραφία ήταν η επαγγελματική μου επιλογή σχεδόν από το γυμνάσιο. Νιώθω ευλογημένος που ζω την οικογένεια μου από κάτι που μετά από 30 χρόνια το κάνω με ευχαρίστηση, αν και τα τελευταία χρόνια το «κλίμα» έχει χαλάσει. Μπλόγκερ έγινα από την ανάγκη να εκφράζομαι καθημερινά για θέματα που με απασχολούν. Η «Κόκκινη Πιπεριά» είναι το… ησυχαστήριο, αλλά και εξομολογητήριο μαζί. Όσο για το συγγραφέας, «βαριά» κουβέντα. Έγραψα ένα βιβλίο «Μικρές αθλητικές ιστορίες» (Εναλλακτικές εκδόσεις 2008) αλλά όχι συγγραφέας δεν είμαι. Ίσως στη πορεία, αλλά τώρα προτιμώ να δηλώνω μάχιμος δημοσιογράφος-μπλόγκερ»!
Πολιτική και ποδόσφαιρο. Νομίζω είσαι από τους πλέον ειδικούς.
Απ.: «Το ποδόσφαιρο είναι ένα τεράστιο κοινωνικό φαινόμενο. Αταξικό, «άθρησκο», πολυπολιτισμικό. Γι’ αυτό και πολλές φορές μπορεί να περάσει κοινωνικά μηνύματα, πχ ενάντια στο ρατσισμό & τις φυλετικές διακρίσεις, σε εκατομμύρια ανθρώπους κάτι που η πολιτική δεν μπορεί να κάνει».
ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος, πόσο επίκαιρα παραμένουν τα όνειρα του χθες;
Απ.: «Θυμάσαι τότε λέγαμε: «Τα όνειρα θα πάρουν εκδίκηση…». Η ΕΚΟΝ Ρήγας Φεραίος υπήρξε μια νεολαία πολύ μπροστά από την εποχή της. Για μένα το γεγονός ότι όλοι οι πολιτικοί χώροι έχουν στελέχη του Ρήγα είναι χαρακτηριστικό. Ο Ρήγας έφερε πολλά ριζοσπαστικά στοιχεία όχι μόνο στην αριστερά, αλλά στη κοινωνία. Ο ανοιχτός τρόπος σκέψης, η αντιλαϊκιστική πολιτική τοποθέτηση, οι σχέσεις των ανθρώπων μέσα στις οργανώσεις νεολαίας, ο πολιτισμός και η ανοιχτή κουλτούρα μπόλιασαν την ελληνική κοινωνία. Αυτά τα προτάγματα παραμένουν επίκαιρα και σήμερα».
Χριστιανική αριστερά και μαρξισμός, ιδεολογήματα ή τρόπος ζωής;
Απ.: «Θα μιλήσω προσωπικά. Πρώτα έγινα χριστιανός και μετά εντάχθηκα στην αριστερά. Και για τα δυο έδωσα «μάχες», έψαξα, διάβασα, ρώτησα και κατέληξα. Πορεύομαι από τότε στη ζωή προσπαθώντας καθημερινά να κάνω πράξη το «αγαπάτε αλλήλους», το οποίο για μένα είναι και χριστιανικό και αριστερό».
Πανιώνιος, προσφυγιά και προσφυγικό.
Απ.: «Ο Πανιώνιος είναι το «εργαλείο» που κάνει τις Κυριακές μου διαφορετικές. Άλλες χαρούμενες, άλλες στενάχωρες αλλά έτσι δεν είναι και η ζωή μας; Μια γέλιο, μια δάκρυ. Ο Πανιώνιος, ο πρόσφυγας σύλλογος που ξεριζώθηκε τον 1922 και αυτός όπως ο Μικρασιατικός Ελληνισμός από την πατρώα γη της Σμύρνης, μας θυμίζει πάντα ότι η προσφυγιά είναι κάτι που δεν… προγραμματίζεται. Γι’ αυτό και κάθε φορά που βλέπω μάνες με παιδιά στην αγκαλιά να έρχονται στη πατρίδα μας, από την Ανατολή (και από αλλού…) πάντα στο μυαλό έρχονται οι ασπρόμαυρες εικόνες των Ελλήνων στη φλεγόμενη προκυμαία της Σμύρνης απελπισμένα να ζητούν ένα χέρι για να ανέβουν στα πλοία της σωτηρίας τους. Το λεγόμενο προσφυγικό δεν θα λυθεί ποτέ αν οι ισχυροί του πλανήτη δεν σταματήσουν να επεμβαίνουν στον τρόπο ζωής κρατών και εθνών. Αν δεν σταματήσουν να τους κλέβουν το φυσικό πλούτο, να παίρνουν τους φυσικούς πόρους. Όλα αυτά «γεννούν» τζιχαντιστές, διαλύουν κράτη, ξεριζώνουν ανθρώπους από τα σπίτια τους».
Ποιο το μέλλον του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, όπως διαμορφώνεται το τοπίο σήμερα;
Απ.: «Το μέλλον του επαγγελματικού ποδοσφαίρου; Μάλιστα. Μου επιτρέπεις μια «παραλλαγή». Το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι σαν το Λάζαρο, το φίλο του Ιησού. Έχει «πεθάνει». Στη περίπτωση του Λάζαρου βρέθηκε ο Χριστός και τον ανέστησε. Στη περίπτωση του ελληνικού ποδοσφαίρου, εγώ δεν βλέπω στον ορίζοντα… Ιησού Χριστό»!
Δυο λόγια για το ποδόσφαιρο της Πελοποννήσου
Απ.: «Πρέπει να σου πω ότι από παιδί συμπαθούσα ιδιαίτερα την Παναχαϊκή. Λόγω της ιστορίας της που ανακατεύονται πολιτικά, κοινωνικά & αθλητικά δρώμενα, των χρωμάτων της και εν γενει της παρουσίας της στο ελληνικό ποδόσφαιρο, καθώς έχει βγάλει πολύ μεγάλους ποδοσφαιριστές με πρώτο τον θρυλικό (και αδικοχαμενο) Κώστα Δαβουρλή, αλλά και τον Ανδρέα Μιχαλόπουλο, τον αείμνηστο Θέμη Ρήγα, τον Βασίλη Στραβοπόδη, τον θείο σου Σπύρο Βουλγαράκη, κ.α. Πρέπει να σου πω ότι ο Πανιώνιος από τα 1895 είχε εξαιρετικές, αδελφικές σχέσεις με τον Παναχαϊκό τον «πατέρα» της Παναχαϊκής. Μάλιστα το 1904 ο Πανιώνιος προσκάλεσε τον Παναχαϊκό στους Πανιώνιους αγώνες και ο σύλλογος της Πάτρας αποδεχόμενος τη πρόσκληση απάντησε λέγοντας μεταξύ άλλων: «Το ηλεκτρικόν υπέρ Πατρίδος ρεύμα το διατρέχον ανέκαθεν πάσαν ελληνικήν καρδίαν, οθενδήποτε προερχόμενον, συγκινεί πάντοτε σύμπαν το ελληνικόν και κρατεί αυτό εν εγρηγόρσει, ιδίως οσάκις ορατοί ή αόρατοι εχθροί απειλούσιν αυτό. Τούτου ένενα ο Ελληνισμός… ίνα αναλάβη τη πατρώαν κληρονομιάν. Την πληρώσιν του προαιωνίου τούτου πάθους επιζητούντες άπαντες, ου παυόμεθα πράττοντες το προσήκον έκαστος, προλειαίνοντες ούτω την οδόν της μεταγενεστέροις». Ελπίζω ότι σύντομα η Παναχαϊκή, αλλά και ο Πανηλειακός, η Καλαμάτα θα βρουν και πάλι το δρόμο των επιτυχιών γιατί θεωρώ ότι η παρουσία τους είναι αναγκαία για τις τοπικές κοινωνίες που εκπροσωπούν. Άφησα εκτός κάδρου τον Αστέρα Τρίπολης που τα τελευταία χρόνια έχει εξαιρετική παρουσία στη Superleague».
Πηγή: Tempo24
Ποιο το μέλλον του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, όπως διαμορφώνεται το τοπίο σήμερα;
Απ.: «Το μέλλον του επαγγελματικού ποδοσφαίρου; Μάλιστα. Μου επιτρέπεις μια «παραλλαγή». Το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι σαν το Λάζαρο, το φίλο του Ιησού. Έχει «πεθάνει». Στη περίπτωση του Λάζαρου βρέθηκε ο Χριστός και τον ανέστησε. Στη περίπτωση του ελληνικού ποδοσφαίρου, εγώ δεν βλέπω στον ορίζοντα… Ιησού Χριστό»!
Δυο λόγια για το ποδόσφαιρο της Πελοποννήσου
Απ.: «Πρέπει να σου πω ότι από παιδί συμπαθούσα ιδιαίτερα την Παναχαϊκή. Λόγω της ιστορίας της που ανακατεύονται πολιτικά, κοινωνικά & αθλητικά δρώμενα, των χρωμάτων της και εν γενει της παρουσίας της στο ελληνικό ποδόσφαιρο, καθώς έχει βγάλει πολύ μεγάλους ποδοσφαιριστές με πρώτο τον θρυλικό (και αδικοχαμενο) Κώστα Δαβουρλή, αλλά και τον Ανδρέα Μιχαλόπουλο, τον αείμνηστο Θέμη Ρήγα, τον Βασίλη Στραβοπόδη, τον θείο σου Σπύρο Βουλγαράκη, κ.α. Πρέπει να σου πω ότι ο Πανιώνιος από τα 1895 είχε εξαιρετικές, αδελφικές σχέσεις με τον Παναχαϊκό τον «πατέρα» της Παναχαϊκής. Μάλιστα το 1904 ο Πανιώνιος προσκάλεσε τον Παναχαϊκό στους Πανιώνιους αγώνες και ο σύλλογος της Πάτρας αποδεχόμενος τη πρόσκληση απάντησε λέγοντας μεταξύ άλλων: «Το ηλεκτρικόν υπέρ Πατρίδος ρεύμα το διατρέχον ανέκαθεν πάσαν ελληνικήν καρδίαν, οθενδήποτε προερχόμενον, συγκινεί πάντοτε σύμπαν το ελληνικόν και κρατεί αυτό εν εγρηγόρσει, ιδίως οσάκις ορατοί ή αόρατοι εχθροί απειλούσιν αυτό. Τούτου ένενα ο Ελληνισμός… ίνα αναλάβη τη πατρώαν κληρονομιάν. Την πληρώσιν του προαιωνίου τούτου πάθους επιζητούντες άπαντες, ου παυόμεθα πράττοντες το προσήκον έκαστος, προλειαίνοντες ούτω την οδόν της μεταγενεστέροις». Ελπίζω ότι σύντομα η Παναχαϊκή, αλλά και ο Πανηλειακός, η Καλαμάτα θα βρουν και πάλι το δρόμο των επιτυχιών γιατί θεωρώ ότι η παρουσία τους είναι αναγκαία για τις τοπικές κοινωνίες που εκπροσωπούν. Άφησα εκτός κάδρου τον Αστέρα Τρίπολης που τα τελευταία χρόνια έχει εξαιρετική παρουσία στη Superleague».
Πηγή: Tempo24
No comments:
Post a Comment