Πρώτη αφιέρωση στους παλαιους και νέους σταλινικούς…

Επειδή, όπως όλοι γνωρίζουν, δεν έχουμε πάψει να συγκινούμαστε από τις πάσης φύσεως άοκνες εκδηλώσεις παλαιών και νέων σταλινικών (βλ. εκδηλώσεις για τον ΔΣΕ, αφίσες, προβολή τους στην κινηματική αντιπληροφόρηση) σκεφτήκαμε να βοηθήσουμε και εμείς να διατηρηθεί αυτή η «ωραία» ατμόσφαιρα και είπαμε σιγά σιγά να αρχίσουμε να φρεσκάρουμε την μνήμη όλων.

Θυμηθήκαμε, λοιπόν, δύο εξέχουσες προσωπικότητες, Λετονούς, τον Γέκαμπς Πέτερς αξιωματούχο της πρώιμης Τσεκά και τον Μάρτινς Λάτσις αρχικά ανακριτή της Λαϊκής Επιτροπής Εσωτερικών Υποθέσεων. Αυτά τα δύο κτήνη άφησαν πραγματικά εποχή με τις θηριωδίες τους συνεργαζόμενοι στενά.

Ο πρώτος ο Γέκαμπς Πέτερς πήγε το 1917 στην Ρωσία, όπου εντάχθηκε στην Τσεκά. Γρήγορα ανέλαβε την διεύθυνσή της, ενώ στην συνέχεια ανέλαβε το πόστο τού επικεφαλής της Τσεκά στο Πέτρογκραντ. Ο Πέτερς, όπως και άλλοι λετονοί, ήταν της γνώμης ότι η Τσεκά θα έπρεπε να ήταν υπόλογη μόνο στον αρχηγό της κυβέρνησης, ώστε να έχει λυμένα τα χέρια της να κάνει έρευνες, συλλήψεις και φυσικά αθρόες εκτελέσεις. Στην Μόσχα, ο Πέτερς οργάνωνε επιδρομές στις οποίες δολοφονούνταν εκατοντάδες αναρχικοί, ενώ στο Πέτρογκραντ χρησιμοποιούσε τον προεπαναστατικό τηλεφωνικό κατάλογο για να συλλάβει τους μεσοαστικής τάξης, εμπόρους, δημόσιους υπαλλήλους, διανοούμενους ως ομήρους για αντίποινα. Συγκεκριμένα στις 12-13 Ιουνίου 1919 σε μια συνδυασμένη επιχείρηση της Τσεκά-κόμματος με τον Στάλιν, εκατοντάδες ύποπτοι, οι περισσότεροι απλοί συγγενείς λιποτακτών, συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν.

Ο Μάρτινς Λάτσις το 1918 παίρνει προαγωγή στην Τσεκά και το 1919 διακρίνεται ιδιαίτερα στο Κίεβο, όπου μαζί με τον Πέτερς ανοίγουν ένα «Προξενείο της Βραζιλίας» και αρχίζουν να πωλούν βίζες έναντι χρηματικών ποσών, ενώ στην συνέχεια συλλαμβάνουν όλους τους επισκέπτες στ’ όνομα πάντα της Τσεκά. Όταν οι Λευκοί ανακατέλαβαν το Κίεβο, βρήκαν τουλάχιστον 5.000 πτώματα, ενώ δεν υπήρχαν καθόλου στοιχεία για την τύχη άλλων 7.000 κρατουμένων της Τσεκά.

Ο Λάτσις ανέλαβε με κάθε τρόπο την υπεράσπιση της Τσεκά, όταν παρουσιάζονταν διάφορα μικροπροβλήματα εξ’ αιτίας ορισμένων επιπλήξεων της Λαϊκής Επιτροπής Δικαιοσύνης. Ίδρυσε μάλιστα μια εφημερίδα με τίτλο το Κόκκινο Σπαθί, όπου δημοσίευε στατιστικές εκτελέσεων σαφώς παραποιημένες.

Παραθέτουμε κλείνοντας μια δήλωσή του χωρίς κανένα επί πλέον σχόλιο.

«Η Τσεκά δεν είναι απλώς ένα ανακριτικό όργανο· είναι το όργανο μάχης του κόμματος του μέλλοντος […] Εξολοθρεύει δίχως δίκη ή απομονώνει από την κοινωνία φυλακίζοντας σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο λόγος της είναι νόμος. Η δουλειά της Τσεκά πρέπει να καλύπτει όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής […] Όταν ανακρίνετε, μη ζητάτε υλικά στοιχεία ή απόδειξη για τα λόγια ή τις πράξεις του κατηγορουμένου εναντίον της σοβιετικής εξουσίας. Η πρώτη ερώτηση που πρέπει να κάνετε είναι: Σε ποια τάξη ανήκει, τι μόρφωση, ανατροφή, καταγωγή ή επάγγελμα έχει. Με βάση τις απαντήσεις θα αποφασίσετε τη μοίρα του κατηγορουμένου. Αυτή είναι η έννοια και η ουσία της κόκκινης τρομοκρατίας […] Δεν κρίνει τον εχθρό, τον χτυπάει. Δεν δείχνει οίκτο, αλλά αποτεφρώνει οποιονδήποτε σήκωσε όπλο από την άλλη πλευρά των οδοφραγμάτων και δεν μας είναι χρήσιμος […] Αλλά δεν είναι μια γκιλοτίνα που κόβει κεφάλια κατ’ εντολή κάποιου δικαστηρίου […] Εμείς, σαν τους Ισραηλίτες, πρέπει να χτίσουμε το Βασίλειο του Μέλλοντος κάτω από το μόνιμο φόβο μιας εχθρικής επίθεσης».

Λ.

Πηγή: Διαδρομή Ελευθερίας